پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 207

با این توجه اگر این ناظر محترم، خدا باشد آنکه کمال قدس و طهارت، عزت و کرامت و تعالی و عظمت می باشد. درک حضور خدا در حین عمل، آنچنان شرم و حضوری را بوجود می آورد که انسان آرزو می کند قبل از آن مرده بود و آن بزرگوار او را در آن حال شرم آور نمی دید.

این احساس درک حضور خدا، نصیب بزرگوارانی می شود که خود را تزکیه نموده، مراقبت در انگیزه ها و حرکتهای خود داشته، موازین و دستورات الهی را همواره مد نظر قرار می دهند و با این وجود، از مقام بازپرسی خدا در نگرانی بسر می برند:

«إِنَّ الَّذِینَ هُمْ مِنْ خَشْیَهِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ وَ الَّذِینَ هُمْ بِآیاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ وَ الَّذِینَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لا یُشْرِکُونَ، وَ الَّذِینَ یُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَهٌ أَنَّهُمْ إِلی رَبِّهِمْ راجِعُونَ أُولئِکَ یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ». (مؤمنون/ 60- 58) (به یقین آنانکه از خوف مقام عظمت پروردگارشان، دل شوره دارند و آنان که یکسره به آیات پروردگارشان ایمان دارند و آنانکه ایشان به پروردگارشان شرک نمی ورزند و آنانکه پیوسته می دهند آنچه را که- در گذشته- دادند در حالیکه دلهایشان مضطرب است از اینکه بسوی پروردگار و صاحبشان برمی گردند، آنان در خیرات سرعت می گیرند و آنان بر آن سبقت گیرنده می باشند).

10 و 11 و 12- صبر، اقامه نماز و انفاق

«... وَ الَّذِینَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاهَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَهً ...». (رعد/ 22) (... و کسانی که بجهت کسب رضای پروردگارشان صبر نمودند و نماز را برپا کردند و از آنچه که به آنان روزی دادیم در حالت پنهان و آشکار انفاق نمودند ...).

«صبر و نماز» از یک سو و «نماز و انفاق» از سوی دیگر با هم، رابطه مستحکمی