پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 316

جالوت» نیز بیان صریحی در عصمت اوصیاء علیهم السلام و انتصابی بودن آنان در کنار معیار علم و قدرت می باشد:

«أنا من علیّ و علیّ منّی!». (ص) (سنن ابن ماجه، ج 1، بخش فضائل)

«ماللّه آیه أکبر منّی!». علی علیه السلام

«إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَیْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَهً فِی الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللَّهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَنْ یَشاءُ ...». (بقره/ 247)

این اعتقاد به عصمت، در موارد جهل به احکام الهی و حیرت و عدم هضم معارف بلند قرآن، می تواند همچون دژی محکم پناهگاهمان باشد و الا شخص متدبر، نظرات ائمه علیهم السلام را در کنار امثال ابن عباس، عکرمه، قتاده و غیره، باید قرار دهد که حیرت و سرگشتگی را برای امت اسلام در فهم قرآن پدید آورده است و نتیجه نهایی، محرومیت از نگاه خاص ائمه علیهم السلام به قرآن شده است و حتی بالاتر بمقدار زیادی محرومیّت از سنت پیامبر صلی الله علیه و آله را موجب گشته است چرا که دروغ پردازیها بر پیامبر صلی الله علیه و آله در زمان حضرت و بعد از حضرت، خصوصا بدست معاویه گسترش یافت و چنین جعلیاتی در سطح وسیعی در میان کتب حدیث اهل سنت وارد گشت که شناخت صحیح از سقیم را بدون اتصال به اهل بیت علیهم السلام دشوار بلکه عادتا غیر ممکن می نماید.

اصل دوّم: احاطه بر آیات و احادیث

وجود آیات متشابه در میان آیات محکم و وجود آیات عام دارای مخصّص، و مطلق دارای مقیّد و منسوخ دارای ناسخ، مجمل دارای مبیّن و غیره در قرآن موجب گشته است که بدون احاطه بر قرآن و توجه به نظارت این آیات بر یکدیگر، نتوان بی دغدغه به تدبّر پرداخت؛ علاوه بر آن تخصیص و تقیید آیات به احادیث معتبر، خود