پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 447

«لا تُحَرِّکْ بِهِ لِسانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ إِنَّ عَلَیْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا بَیانَهُ». (قیامت/ 19- 16)

(به جهت آن- قران- زبانت را حرکت مده تا به آن- قرائت قرآن- شتاب نمایی، چرا که جمع آیات و تألیفش (1)بر- عهده- ماست، پس هرگاه آن را تألیف کردیم پس از تألیف ما پیروی نما، سپس بیان و توضیح آن نیز بر- عهده- ماست).

اشاره

«کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ ...». (ص/ 29) با توجه به سیر و نظم و چینش آیات و طرح سؤال، بهمراه بکارگیری ابزار علمی و روحی تدبر، با عنایت به اصول اساسی تدبر و صبر و حصوله فراوان، باید فکر را بکار انداخت تا در پرتو آگاهیهای خویش و مرور مکرّر بر جریان آیات، در ابتدا پاسخ سؤالات ادبی ترجمه و تفسیر را روشن نمود سپس با این زمینه روشن به پاسخ یابی سؤالات محتوایی پرداخت، این پاسخ یابی علاوه بر صبر و شکیبایی، نیازمند سکوت و تمرکز و فراغت و خلوت می باشد:

«دلیل العقل التّفکر و دلیل التّفکّر الصّمت». معصوم علیه السلام (اصول کافی، ج 1، کتاب عقل) (راهنمای عقل و سنجش، اندیشیدن و نتیجه گیری است و راهنمای اندیشیدن و نتیجه گرفتن، سکوت می باشد).

«تفرّغ للعلم إن کنت تریده فإنّما العلم لمن تفرّغ له». از وصایای خضر علیه السلام به