پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 459

در برابر او موسی علیه السلام را می بینیم، به همراه برادرش، با قیافه دو چوپان ساده، با نمد چوپانی و کلاه روستایی (1) و سر و وضع ژنده و عصای چوپانی در دست.

موسی علیه السلام شروع به صحبت می کند:

«فرعون آیا مایل هستی که از آلودگی پاک شوی؟!، و تو را بسوی پروردگارت هدایت کنم تا از مقام عظمتش، خشیت یابی؟»:

«هَلْ لَکَ إِلی أَنْ تَزَکَّی؟! وَ أَهْدِیَکَ إِلی رَبِّکَ فَتَخْشی ! (نازعات/ 19) در این درگیری، واقعا ببینیم آیا اگر ما در شرایط فرعون بودیم و آن قدرت و امکانات را داشتیم، از موسی علیه السلام سخنی را می پذیرفتیم؟، یا اینکه- پناه بر خدا- کمتر از فرعون عمل نمی کردیم و دست کمی از او نداشتیم؟

آخر وقتی ما تحمّل شنیدن یک انتقاد از فرزند خود و یا کم سن تر از خود را نداریم و اجازه انتقاد به آنان نمی دهیم، و حتی حاضر نیستیم از بزرگتر از خویش انتقادی بشنویم، با اینکه نه از قدرت فرعون برخورداریم و نه کمترین زرق و برقهای او را در اختیار داریم، پس چگونه می توانستیم در آن شرایط با تواضع و فروتنی تسلیم موسی علیه السلام شویم؟ و آیا جز جواب فرعون را به حضرت می دادیم؟:

«آیا ما به دو بشری همانند خود ایمان آوریم در حالیکه قوم آن دو صرفا برده ما هستند و اطاعت امر ما را می کنند؟!». (2)

«مگر تو همان بچه ای نیستی که در میان خود تو را بعنوان فرزند بزرگ کردیم؟ (3) (حالا برای ما مربّی شده ای؟!)»

1- 1. حضرت امیر علیه السلام در خطبه قاصعه (خ 192) صحنه برخورد حضرت را با فرعون چنین ترسیم می نماید.
2- 2. أَ نُؤْمِنُ لِبَشَرَیْنِ مِثْلِنا وَ قَوْمُهُما لَنا عابِدُونَ». (مؤمنون/ 47)
3- 3. «أَ لَمْ نُرَبِّکَ فِینا وَلِیداً». (شعراء/ 17)