پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 460

«آیا من از این (آدمی) که پست و بی مقدار است و حرف زدن بلد نیست، بهتر نیستم؟!». (1)

« (اگر راست می گوید) پس چرا بر او گردنبدهایی از طلا آویخته نشده است؟! یا (همچون پادشاهان) فرشتگان الهی بحالت منظم و صف کشیده بهمراه او نیامده اند (اگر راست می گوید که از جانب خدای عالم آمده ام)؟» (2)

ب: موسی علیه السلام با بنی اسرائیل:

فرعون غرق شده، بنی اسرائیل از دریا گذر کرده در سرزمین صحرای سینا بسر می برند، خوراکشان به اعجاز، پیوسته «منّ و سلوی» است، مرغ بریان با یک نوع حلواء.

کار تغذیه یکنواخت، به جایی می رسد که دیگر بنی اسرائیل طاقت نیاورده با اعتراض می گویند: «ما هرگز بر یک نوع غذا، صبر نخواهیم کرد، پس برای ما از خدایت بخواه که برایمان از آنچه که زمین می رویاند بیرون آورد، از سبزیجات آن، خیار آن، گندم و عدس و پیاز آن!»:

«... لَنْ نَصْبِرَ عَلی طَعامٍ واحِدٍ، فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها ...». (بقره/ 61)* تعبیر «لن ابدا»، و تعبیر «ربّک» بجای «ربّنا» نشان دهنده نزول شخصیت آنان و ضعف و زبونی روحی و فساد اعتقادیشان می باشد که چقدر مادّیگرا شده اند، و برای ادامه انقلاب، با شرایط ریاضت اقتصادی، مخالف هستند و دیگر برایشان، آزادی،