پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 481

از آیه شریفه استفاده می شود، آنچه زمینه این جریان روحی مبارک است، خشیت از پروردگار می باشد.

«خشیت» خوف و اضطرابی است که توأم با بزرگداشت و تعظیم مقام حضور و مراقبت ربوبی می باشد؛ این «خشیت» زمینه اش، معرفت و علم به شؤون الهی و حقیقت انسانی و علم به مسئولیت سنگین انسانی در برابر مقام بازپرسی الهی در روز جزاست:

«إِنَّما یَخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ». (فاطر/ 28) این علم، و خشیت حاصل از آن را نیز انس با قرآن، به انسان عطاء می نماید.

آنچه سرمایه انسانی است همین باور به نقص و ضعف و فقر خویش و غنا و کمال و قوت قرآن است که از خدای غنی حمید سرچشمه می گیرد.

این سرمایه زاد راه قاری و مستمع در دست یافتن به حقایق قرآن می باشد.

3) الگوهای استماع و انصات

اشاره

قرآن کریم در تصویرهایی زنده، چهره این مستمعین را بنمایش می گذارد:

الف: قسّیسین و راهبان طالب حقیقت

قسّیسین و راهبان مسیحی طالب حقیقت که سالها دربدر و مشتاق در پی یافتن حقیقت، متحمل صدمات و رنج فراوانی گشته اند، «آنان نسبت به دنیا رهبانیت را برگزیده اند و در برابر حق استکباری ندارند و هرگاه آنچه را که به سوی رسول خدا نازل شده است، بشنوند، چشمایشان را می بینی از اشک لبریز گشته است بجهت معرفتی که از حق دارند، می گویند: پروردگارا ما ایمان آوردیم پس ما را در معیت شاهدین بر حق ثبت فرما».