پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 485

امام موسی بن جعفر علیهما السلام (ب 11، ح 3) (براستی درجات بهشت بر اندازه آیات قرآن مستقر است به- مؤمن- گفته می شود بخوان و بالا برو پس- قرآن را- می خواند سپس بالا می رود).

* این قرائت لسانی نیست، بلکه روحی است، هر که به حقائق آیات متلبس باشد می تواند قرائت نماید و الا چنانکه در احادیث صوت زیبا گذشت اکثر منافقین در میان قاریان قرآن قرار دارند! و شدیدترین عذاب جهنم نیز متوجه قاریان منحرف می باشد! با مقایسه آیات سوره انفال با سوره حج این نکته بدست می آید که اهل قرآن در مقام شامخ «مخبتین» قرار دارند؛ آنانکه از خشوع و فروتنی زاید الوصفی برخوردار بوده در کمال اطمینان و آرامش قلبی بسر می برند و دیگر از آن تزلزلها و اضطرابهای اهل دنیا در وجودشان خبری نیست.

«آنانکه با یاد خدا دلهایشان به شور و اضطرابی عاشقانه افتاده، بر مصیبتها صابر، بر اقامه نماز مقدم و از آنچه که خداوند روزیشان بخشیده است در راه خدا انفاق می نمایند»:

«وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ الَّذِینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ الصَّابِرِینَ عَلی ما أَصابَهُمْ وَ الْمُقِیمِی الصَّلاهِ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ». (حج/ 35- 34)

4) افراط و تفریط در شیوه استماع و انصات

الف: افراط در شیوه استماع و انصات

با شواهد گذشته، روشن گشت که اثر روحی انس با قرآن، «نرم شدن قلب قساوت پیشه، اضطراب و رقت قلبی و گریان شدن» می باشد، بر خلاف این حالت، کسانی هستند که حالت غشوه به خود می گیرند، و تظاهر به اثر پذیری از قرائت یا شنیدن قرآن نمایند.