کتابخانه بالقرآن

پژوهشی پیرامون تدبردر قرآن صفحه 489

صفحه 489

صوفیه دارد.

از دو حادثه اخراج تیر از پای امیر مؤمنان علیه السلام در حین نماز، و دادن انگشتری به سائل فقیر در حال رکوع، استفاده می شود که معراج معصومین علیهم السلام در موارد عمومی از هشیاری نسبت به محیط اطراف، جدا نمی باشد و در عین اتصال با خدا از محیط اطراف بکلی منقطع نگشته اند حال آنکه صوفیان مذکور را بکرّات حالاتی دست می دهد که بکلی از خود غافل می شوند و از آثار مذکور قرآنی نیز در وجود آنان خبری نمی باشد. (1)

ب: تفریط در شیوه استماع و انصات

اشاره

در قرائت های عمومی و رایج مشاهده می شود، هرگاه قاری در یک نفس، قدری از آیات را با صوت زیبا قرائت می کند، در انتهای قرائت، صدای تحسین و تکبیرهای مستمعین بلند می شود.

این حرکت به دلائل متعددی خلاف ادب سماع قرآن بوده، انحرافی از شیوه انس و تدبر در قرآن بشمار می آید.

دلائل تفریط

1- دستور قرآن، گوش فرادادن به آیات و سکوت در ظاهر و باطن می باشد به امید
1- 1. خواهر یکی از شهداء در رادیو نقل می کرد که برادرش حین بیهوشی در جریان عمل جراحی با وجود بیهوش بودن قرآن می خواند!، حتی در حال بیهوشی نیز جریان معنوی آیات بر وجود مؤمن جاری است. علامه بزرگوار طباطبائی صاحب تفسیر المیزان، با وجود حالت فراموشی پیدا کردن نسبت به اسم حتی نزدیکترین آشنایان و شناخت آنان، در اواخر عمر، در کمال حفظ و حضور در جریان آیات و معانی آنها بسر می برد!