تاریخ عصر غیبت صفحه 305

مردم به سوی یک مرجع توجه داده شدند و بیشتر عالمان یک مرکز را برای مرجعیت شیعه معرّفی می کردند. بدین ترتیب، دایرۀ مرجعیت از نظر مراجعۀ مردم به آنان، هم گسترش و هم تمرکز پیدا کرد.

مرحله چهارم. مبارزه های سیاسی با استعمار خارجی و استبداد داخلی و حرکت به سوی حاکمیت اسلام در صحنۀ زندگی و در سطح سیاسی بین المللی که از عصر استعمار تا مطلع قرن پانزدهم هجری طول کشیده است.

مرجعیت، وظیفۀ دفاع از هویت اسلامی جامعه را که با ورود استعمار مسخ گردیده بود، بر عهده گرفت و همه امکانات را برای دفاع فکری، سیاسی و نظامی بسیج نمود، و به کاربرد. مرجعیت تجدید حیات اسلام را در زندگی مردم امری ضروری شمرد و به گونه مستقیم، رهبری مبارزه ها را با جان و دل بر دوش کشید و آن گاه با رهبری پیاپی این نهضت های ضدّ استعمار و ضدّ استبداد، حضور فعّال خود را در صحنۀ سیاست های بین المللی واقعیت بخشید. از این رو، به خطا رفتن قدرت ها از مرجعیت شیعه و نادیده گرفتن آن، غیر ممکن شد و مردم نیز همه آرزوهای خود را در حاکمیت مراجع متعهّد، وارسته، امانت دار و دل سوز دیدند.

بنابراین، مرحله پنجم برای مرجعیت، تصدی حکومت و ولایت همه جانبه مقام فقاهت و ولایت بر همه شئون زندگی جامعه اسلامی است که با تأسیس نظام مقدّس جمهوری اسلامی در مطلع قرن پانزدهم هجری آغاز شد. آن هنگام مرجعیت به دوران تجدید حیات واقعی و بازسازی فرهنگی و دینی جامعه براساس تعالیم دین مبین اسلام آن هم براساس فقه جعفری پا گذارد.(1)

د) مدعیان مهدویت و بابیّت

اشاره

مهدویت به معنای مهدی موعود و امام منتظر و بابیت در لغت به معنای دربان و در اصطلاح، به معنای سفیر، وکیل و یا نایب خاصّ امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است.

بنابر باور مذهب شیعه و احادیث بسیاری که کتاب های اهل سنّت و جماعت نقل