- چهل حدیث پیرامون نور یزدان 1
- مطلع نور 4
- گزارش نور 11
- سرگذشت حیرت انگیز نرجس خاتون 14
- رؤیائی سرنوشت ساز 16
- دختر قیصر در دودمان پیمبر 19
- چند نکته 22
- میلاد نور 35
- چهل حدیث 45
- اشاره 45
- حدیث اول 47
- حدیث دوم 48
- حدیث سوم 48
- حدیث چهارم 49
- حدیث پنجم 50
- حدیث هفتم 51
- حدیث ششم 51
- حدیث هشتم 52
- حدیث نهم 53
- حدیث دهم 54
- حدیث یازدهم 55
- حدیث دوازدهم 56
- حدیث سیزدهم 57
- حدیث چهاردهم 58
- حدیث پانزدهم 59
- حدیث شانزدهم 60
- حدیث هفدهم 60
- حدیث هجدهم 61
- حدیث نوزدهم 62
- حدیث بیست و یکم 63
- حدیث بیستم 63
- حدیث بیست و دوم 64
- حدیث بیست و سوم 65
- حدیث بیست و چهارم 67
- حدیث بیست و پنجم 68
- حدیث بیست و ششم 68
- حدیث بیست و هفتم 69
- حدیث بیست و هشتم 70
- حدیث بیست و نهم 70
- حدیث سی ام 71
- حدیث سی و یکم 72
- حدیث سی و دوم 73
- حدیث سی و سوم 74
- حدیث سی و چهارم 75
- حدیث سی و پنجم 76
- حدیث سی و ششم 77
- حدیث سی و هفتم 80
- حدیث سی و هشتم 80
- حدیث سی و نهم 81
- حدیث چهلم 82
- منابع و مآخذ 82
- فهرست احادیث 93
ابو زید، احمد بن سهل بلخی، متولّد 235 ه . و متوفّای 322 ه . در کتاب ارزشمند «البدء و التّاریخ» بخشی را به ظهور حضرت مهدی علیه السّلام، نزول حضرت عیسی علیه السّلام و خروج سفیانی اختصاص داده، و در ضمن احادیث مربوطه، از امیرمؤمنان علیّ بن ابی طالب علیه السّلام روایت کرده است که فرمود:
«فَاِذا کانَ ذلِکَ خَرَجَ اِبْنُ اکِلَهِ اْلأَکْبادِ عَلی اِثْرِهِ لِیَسْتَوِلیَ عَلی مِنْبَرِ دِمَشْقٍ، فَاِذا کانَ ذلِکَ فَانْتَظِروُاخُرُوجَ الْمَهْدِیِّ»:
«آنگاه پسر هند جگر خواره - سفیانی - به دنبال او خروج می کند تا بر منبر دمشق سیطره پیدا کند، چون این نشانه ها به وقوع پیوست در انتظار ظهور حضرت مهدی - علیه السّلام - باشید».
- البدء و التاریخ، ج 1 ص 178.
طبق احادیث شیعه خروج سفیانی از نشانه های حتمیّه است، و دقیقاً هشت ماه بعد از خروج سفیانی حضرت بقیّه اللَّه ظهور خواهند فرمود.
- کمال الدین، ص 652.
* * *
حدیث نهم
حافظ، ابوالقاسم، سلیمان بن احمد طبرانی، متولّد 260 ه . و متوفّای 360 ه . در کتاب گران سنگ «معجم کبیر» دهها حدیث به صدها طریق پیرامون حضرت بقیّه اللَّه - ارواحنا فداه - روایت کرده است، از جمله حدیث زیر است که آن را از رسول اکرم - صلّی اللَّه علیه و آله - نقل کرده، که فرمود:
«یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَیْتی، یُواطی اِسْمُهُ اِسْمی وَ خُلُقُهُ خُلُقی، یَمْلَأُها عَدْلاً وَ قِسْطاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»: