چهل حدیث پیرامون نور یزدان صفحه 63

حدیث بیستم

مورّخ والامقام، ابو حامد، عزّالدیّن، عبد الحمید بن هبه اللَّه معتزلی، مشهور به: «ابن ابی الحدید» متولّد 586 ه . و متوفّای 655 ه . در کتاب گرانقدر «شرح نهج البلاغه» در دهها مورد از حضرت بقیّهاللَّه - ارواحنا فداه - سخن گفته، از جمله حدیثی را از امیرمؤمنان - علیه السّلام - روایت کرده که در وصف آن حضرت می فرماید:

«أَجْلَی الْجَبینِ، أَقْنَی الْأَنْفِ، ضَخْمُ الْبَطْنِ، أَزْیَلُ الْفَخِذَیْنِ، أَبْلَجُ الثَّنایا، بِفَخِذِهِ الْأَیْمَنِ شامَهٌ»:

«پیشانی باز، دماغ باریک، سینه ای ستبر، پاهائی گشاد و دندانهائی برّاق دارد، و در ران

راستش خالی هست».

- شرح نهج البلاغه، ج 1 ص 282.

ابن ابی الحدید یکبار دیگر این حدیث را در میان احادیث منتخب خودش - که به عنوان استدراک بر سیّد رضی گرد آورده - نقل می کند، جز این که «ارْبَل» به جای «اَزْیَل» و «اَفْلَج» به جای «اَبْلَج» ضبط کرده، که از نظر معنی فرق نمی کند.

- همان مدرک، ج 19 ص 130.

حدیث بیست و یکم

حافظ، ابو محمّد، عبدالعظیم بن عبد القوی منذری شافعی، متولّد 581 ه . و متوفّای 656 ه . سنن ابی داود را با معالم السّنن خطابی تلخیص کرده و آن را «المجتبی» نام نهاده است. این کتاب با تعلیقات «ابن قیّم جوزیه» تحت عنوان: «مختصر سنن ابی داود» انتشار یافته است.