سیمای مهدی موعود در آیینه شعر فارسی صفحه 173

1- 467. همان، ج 3، ص 67.

2- 468. خوشه های طلایی، ص 126.

3- 469. همان، ص 142.

قاف تا قاف جهان پر شد ز ظلم ای حجّت حق!

تکیه زن بر مسند الهی، داوری کن

تا به کی چرخ ستمگر بر مدار ظلم گردد؟

تا کند اندر مدار عدل گردش محوری کن

تیغ برکش از نیام و قصد جان دشمنان کن

پای زن بر رکاب و حمله های حیدری کن(1)

صغیر اصفهانی، زمانه را در اثر بیداد، ویرانه می بیند و در انتظار قدوم «عدل جهانْ آرایی است» که جهان را از بند ستم آزاد سازد:

دست بیداد، جهان ساخته ویرانْ باید

پا گذارد به میان، عدل جهان آرایی(2)

شهاب تشکّری آرانی، صحنه هایی از رویارویی امام عصرعلیه السلام با ایادی بیداد و سران ستمگر در عرصه جهانی را به تصویر کشیده است:

پیِ دفاع ستمدیدگان، کمر بندد

سرِ سران ستمکاره، سر به سر شکند

به کینه جویی ویرانیِ بنای صلاح

زکاخ مفسده، دیوار و بام و در شکند

بیا که گردن اهریمنان عالم جور

به تیغ قاطعت ای میر دادگر! شکند

شهاب ثاقب خود را به شام تیره فرست

که جادوی ستم دیو، ازین شرر شکند(3)

ب) رویارویی تمامْ عیار با کفر جهانی و ایادی آن

قسمت اول

یکی از موضوعاتی که در شعر مهدوی بازتاب گسترده ای داشته است، رویارویی تمام عیار قائم آل محمّدعلیه السلام با کفر جهانی و ایادی آن می باشد.

اغلب شاعران آیینی پارسی گو با به تصویر کشیدن چهره زشت کفر و الحاد، از آن مصلح جهانی برای پایان دادن به این وضع نابهنجار تقاضای ظهور دارند تا گرد شرک و