کلید واژه آیات مهدوی در قرآن کریم صفحه 47

شماره: 11

کد آیه: 261 / 2 اسم آیه: هفتمین خوشه

{مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّهٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَهٍ مِائَهُ حَبَّهٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ}.

کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه، یکصد دانه باشد و خداوند آن را برای هر کس بخواهد، دو یا چند برابر می کند و خدا (از نظر قدرت و رحمت،) وسیع، و (به همه چیز) داناست.

عن المفضل بن محمد الجعفی قال: سألت أبا عبد الله علیه السلام عن قول الله: «کَمَثَلِ حَبَّهٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ» قال: الحبه: فاطمه3، و السبع سنابل: سبعه من ولدها، سابعهم قائمهم، قلت: الحسن علیه السلام ؟ قال: الحسن إمام من الله مفترض طاعته، و لکن لیس من السنابل السبعه، أولهم الحسین علیه السلام ، و آخرهم القائم علیه السلام ، فقلت: قوله: «فِی کُلِّ سُنْبُلَهٍ مِائَهُ حَبَّهٍ» قال: یولد الرجل منهم فی الکوفه مائه من صلبه، و لیس ذلک إلا هؤلاء السبعه.(1)