- مقدمه 1
- حماسه ی خورشید 4
- کعبه دل 8
- غدیر 11
- تمام زمزمه ها ناگهان کجا رفتند 12
- عطر نفسهای علی 14
- بجز مولا کسی مولا نمی شد 15
- تاکس چه داند او چه کسی بود 16
- درد 17
- ه_ر واژه ی آن هزار دلب_ر 18
- سج_ده توحی_د 19
- یاعلی 24
- ولایت مولا 26
- قرآن ناطق 27
- مولا 28
- چشمهای مولا 29
- حیران، میانِ لحظه های بی کسی 30
- علی علیه السلام 31
- علی درعاشقی ثابت قدم بود 34
- تمام عمر دنبال خدا بود 35
- منِ شیعه به تو می بالم آقا 36
- علی در شعرهایم جا گرفته 37
- خیالم هست راحت با تو مولا 38
- غدیرخم 39
- آسمان شب ها برایش بی قراری می کند 41
- می_لاد مولای متقی_ان 43
- گاهی شبیه آه علی علیه السلام سر به چاه کن 46
- عطر یاد مولا علیه السلام 47
- پیچکی تکیه به ابیات غزلها زده است 50
- همسفره ی کاسه ی سفالی 51
- هر کس به کسی خوش است 52
- ای کاش 53
- با مولا 54
- چاه کوفه از تصویرت لب تر می کند 57
- گندمزارها و آبها 59
- ام_ام آفت_اب 61
- پیدا ونهان 63
- آن که می خواهد ابوتراب شود 64
- داغ علی علیه السلام 65
- یاعلی علیه السلام می گویم 66
- غدیر خ_م 67
- دو بیتی چشمان علی علیه السلام 71
- توکّ_ل 72
- شب ق_در 73
- اهل آسمان 74
- ملائ_ک، در رکاب_ش ف_وج در ف_وج 75
- نق_ش شگف_ت 76
- دوش خورشید 78
- محبت 79
- نوکری مولا 80
- کوچه ی بارانی 81
- گره گشا 82
- درگاه به روی ما نبستی 83
- جوششِ ج_ان 84
- سبب آفرینش 85
- نور ولای_ت 86
- عنای_ت م_ولا 89
- تنها مگ_ر به ن_ام تو 91
- در زمان جنگ، کار فتح خیبر با علی ست 92
- منکر تو ‘ منکر من ‘ قاتل تو ‘ قاتلم 96
- پیغمبر عشق 98
- جهان نظاره گر اشک بی امان شده است 100
- س_راج مُنی_ر 102
- عابر تاریخ 104
- عشق علی 105
- روح گل سرخ زمان، چهره شیرین (علی) 107
- نگاه حیدری 108
- رهسپ_ر عش_ق 109
- نقط_ه عط_ف جه_ان 111
- جل_وه ی ح_ق 113
- یک کبوتر بر آسمان نجف 115
- در کوچه ی شب 116
- بر سفره ی لطف دوست 117
- هر که عاشق شد خدای خویش را 118
- مولا 119
- عشق است 121
مقدمه
آنگاه که با تأملی شاعرانه، دور دست دریا را نشانه می روی، تصویری آغاز می شود که دریا و آسمان پیوندی آبی یافته اند. در باور شاعران علوی به سان تصویر فوق، گاه ابعاد دریا گونه ی شخصیت مولا با آسمان بیکران الله تبرک و تعالی به هم می آمیزند و شاعر، انگشت تحیر به دهن می گیرد و شهریار ملک سخن می شود که:
نه خدا توانمش گفت ونه بشر توانمش خواند
متحیر چه نامم شه ملک لافتی را
حال آنکه این ابراز ارادت با، یگانه دانستن مقام ربوبیت منافاتی ندارد و این نوع اندیشه در مورد حضرت امیر نباید اسباب کج فهمی شود و هر انسان عاقلی به این نکته می رسد که در عین پیوند، دریا دریاست و آسمان آسمان و در باور و اندیشه مان، جام ما از فیض حق به واسطه ی وجود مبارک پیامبر و ائمه ی معصوم علیهم السلام، نشاط معنوی را موجب می گردد و شاعر مگر می تواند در برابر حجمی از انسانیت لب فروببندد که قامت تاریخ خم گشته است تا خاک