تو را گل های عالم دوست دارند: گلبرگی از ادبیات انتظار صفحه 15

روز پادشاهی عدالت

روز پادشاهی عدالت

دهانی گشوده از آواز در روشنی فریادها بود؛

فریادهای عقیم

فریادهای لال

فریادهای سوخته

فریادهای خاکسترنشین.

رستخیزی عظیم، آسمان را می بارید

زمین را بالنده می کرد

دریا را کرامت می بخشید

درخت را وسعت می داد.

ستاره ها، چهره بر آستانت می ساییدند

بادها، آواز خوان پادشاهی ات بودند

کوچه ها، آمدنت را شادباش می گفتند؛

آمدنی از جنس پادشاهی مهربانی

از جنس پادشاهی عدالت

از جنس پادشاهی دل ها.

آن روز، روز پایان نگرانی زمین بود