منجی از دیدگاه ادیان صفحه 11

1- 16. باب 9، یسن 30.

2- 17. جاماسبنامه، ص 121 - 122.

3- 18. مینوی خرد، پرسش 1، باب 95.

4- 19. بندهش، ص 187.

(آسمان) ایستد. هنگامی که آن مرد سی ساله شود همپرسی کند با امشاسپندان (که) فرمانروایان خوب (و) آفریدگان نیک (هستند) مزدا در روز روشن آشکار شود که جهان بی مست و بی کوی و بی کرپ است، یعنی به چیز ایزدان کوروکر نیستند... و پر جان داده شده است یعنی که باران بوده است...».(1)

و نیز می خوانیم: «بدان هزاره (= هزاره هوشیدرماه)، هوشیدرماه زردشت به پیامبری از (سوی) هرمزد آید، چنانکه زردشت دین آورد و اندر جهان روا کرد».(2)

و نیز می خوانیم: «و آن گاه سی زمستان از آن دهمین سده سپری نشده، کنیز (ی) به آب نشیند که (نامش) «گواگ پد» است که مادر آن گواگ سوشیانس است که (او) نمودار بردن پتیاره اهریمن است و از دوده ایست و استر است...آن گاه اندر آن آب نشیند که پانزده ساله است... (آن کنیز) نه پیش از آن با مردان خوابید و نه پس از آن گاه که آبستن شد تا زمانی که آن (سوشیانس) بزاد».(3)

و نیز می خوانیم: «سوشیانس، آخرین آفریده هرمزدی در زمین است. آخرین کسی که به زمین می آید سوشیانس است که جهان را پاک کند».(4)

در آیین زردشت سه موعود ذکر شده که بر هریک از آن ها اسم