منجی از دیدگاه ادیان صفحه 7

1- 6. سوره نوح، آیه 5 - 7.

2- 7. مائده / 24.

منجی در آیین زردشت

اندیشه رسیدن به پیروزی نهایی و وصول به جهانی که در آن مرادهای آدمی برآورده شود و بر همه خواسته هایش پیروز گردد نزد زردشتیان و تعلیمات دینی آن ها به وفور دیده می شود. پیروان «هرمزد» با اعتقاد به نیروی لایزال او، پیوسته در تلاش و جست و جوی نجات بخشی هستند که آرزوی آنان را برآورد و پرهیزکاران را به نعمت جاودانی و کافران را به رنجی جانکاه و مداوم دچار سازد. اینک به گزیده ای از تعلیمات زردشتیان در این باره اشاره می کنیم.

اشاره به اصل نجات بخشی

در یکی از کتاب های مقدس آن ها می خوانیم: «زندگان و آن هایی که بوده اند و خواهند بود نجاتی خواهند جست که از سوی او می آید، آن که امید می دهد که روان پرهیزکاران در بی مرگی نیرومند بود و آن دروندان در رنج جاودان. این ها را مزدا اهورا به شهر یاری (= نیروی) (خویش) آفرید».(1)

باز می خوانیم: «کسی که در این راه با دیوان و مردمان که به نوبه خود با او (= زردشت) مخالفت می کنند، ستیز کرده است. یعنی از آن مردمی است که به او (=زردشت)وفا دارند. چنین کسی با دینش (= وجدانش) تو را دوست، برادر یا پدر است. اهورا مزدا سرور خانه ما را نجات خواهد داد».(2)

و نیز در یکی از کتاب های دیگر آنان آمده است: «... از این جهت