ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان صفحه 122

«الحجّة المهدی: ابوالقاسم محمّد بن الحسن بن علی الهادی بن محمّد الجواد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمّد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن ابی طالب - رضی اللّه عنهم - امام دوازدهم به عقیده شیعه و معروف به حجّت است. شیعه او را امام منتظر و قائم و مهدی می‌داند.

ولادت او - رضی اللّه عنه - روز جمعه نیمه شعبان سال 255 هجری قمری بوده است. سنّش بعد از پدر پنج سال بود».(262)

21 - شیخ عبداللّه شبراوی شافعی

(متوفّای سال 1172 هجری) که یکی از بزرگترین علما و دانشمندان بنام مصر بوده و در نزد عوام، خواص، رجال دولت و فرمانروایان آن دیار، با مهابت و مقام عالی می‌زیسته و در سال 1137 به ریاست جامع «الازهر» رسیده است، در کتاب معروف خود «الاتحاف بحبّ الاشراف» درباره مهدی موعودعلیه السلام چنین می‌نویسد:

«دوازدهمین امام از امامان، ابوالقاسم محمّد حجّت است. گویند: مهدی منتظر اوست. امام محمّد حجّت بن الحسن در نیمه شعبان سال 255 متولّد گردید و هم اوست که ملقّب به مهدی و قائم و منتظر و خلف صالح و صاحب الزمان است و مشهورترین لقب او همان مهدی‌علیه السلام است».(263)

22 - قاضی جواد ساباطی حنفی بصری

(متوفّای سال حدود 1250 هجری) که نصرانی بوده و اسلام اختیار نموده و مسلمان سنّی شده و از اهل بحرین و در بصره می‌زیسته است، در کتاب «براهین ساباطیه» پس از آن که عبارتی را از کتاب اشعیای نبی به زبان عبری نقل کرده و آن را به عربی ترجمه نموده است، در ردّ گفتار علمای یهود و نصاری در تأویل آن عبارت چنین می‌نویسد:

«این عبارت نصّ صریح در وجود حضرت مهدی - رضی اللّه عنه - است؛ زیرا مسلمانان اتّفاق دارند که مهدی - رضی اللّه عنه - نگاه به باطن افراد می‌کند و حکم را صادر می‌نماید و به مجرّد اظهار شاهد و ظاهر امر، حکم صادر نمی‌کند.

سپس می‌گوید: مسلمانان درباره وجود حضرت مهدی‌علیه السلام اختلاف نظر دارند. اصحاب ما - اهل سنّت و جماعت - عقیده دارند که او مردی از فرزندان فاطمه‌علیها السلام است. نام او محمّد و نام پدرش عبداللّه است(264) و نام مادرش آمنه(265) می‌باشد.

و امامیّه می‌گویند: وی محمّد بن الحسن العسکری‌علیه السلام است که در سال 255 هجری از کنیزی به نام «نرجس» در سامرّا در زمان خلافت معتمد عبّاسی متولّد شده است؛ سپس غایب گردید، بعد آشکار شد و دوباره غایب گردید، و این غیبت، غیبت کبری است و تا روزی که خدا بخواهد ظهور می‌کند.