حزب رستاخیز؛ اشتباه بزرگ صفحه 228

سرزمین، با ایمان به نیروی لایزال ملی، ما در برابر عظمت فکر و قدرت اراده فرماندهی بزرگ شاهنشاهی ایران و الهام بخش این رستاخیز سرتعظیم فرود می آوریم و اطمینان می دهیم که در خدمت شاه و ملت و در خدمت به آرمان های انقلاب حتی لحظه ای از تلاش دست برنخواهیم داشت.(1)

در پاسخ به ابراز احساسات جمعیت شرکت کننده در مراسم سپاس، شاه بیانات مبسوطی ایراد کرد و با اعلام این که سپاس متقابلش را نثار «ملت ایران» می کند، طبق عادت همیشگی،

به تشریح روند تاریخی تحولات ایران از مقطع مشروطه بدان سو پرداخت و ضمن تمجید از پدر تاجدارش که مشروطیت، آزادی و سازندگی را به مردم کشورش هدیه داده بود، دستاوردهایی را تحسین کرد که که طی دوران سلطنت او تا هنگام تأسیس حزب رستاخیز در کشور صورت گرفته و می رفت تا دروازه های تمدن بزرگ را پیش روی ملت بگشاید. او طبق معمول تمام مخالفین خود را خائن خواند و بار دیگر تفسیر آشفته ای از مفاهیم اقتصاد دموکراتیک و دموکراسی اقتصادی و نظایر آن به دست داد و تأسیس حزب رستاخیز را از معجزات تاریخ ایران برشمرد که کشور را در راه تعالی سوق خواهد داد و تصریح کرد «این تشکیلات ایران [حزب رستاخیز ]امروز ملی ترین تشکیلاتی است که تاریخ ایران به یاد دارد و شاید در جایی دیگر هم کمتر نظیر آن را بتوان پیدا کرد.»(2)

هیأت اجرایی

دیدیم، برخلاف شایعات، همچنانکه شاه می خواست، کنگره امیر عباس هویدا را در سمت دبیرکلی حزب رستاخیز ابقاء کرد. بنابراین، از ارکان پنج گانه حزب رستاخیز، دبیرکل وضعیت مشخص تری داشت. دومین رکن حزب رستاخیز که تقریبا بلافاصله پس از برگزاری کنگره مؤسس (اول) شکل گرفت، هیأت اجرایی بود. طبق اساسنامه نهایی حزب، هیأت اجرایی شامل دبیرکل حزب رستاخیز، قائم مقامان دبیرکل و پنجاه و پنج تن از منتخبین

شورای مرکزی می شد. شورای مرکزی حزب که قرار بود از گرد آمدن نمایندگان شوراهای بخش، شهر، شهرستان و استانها تشکیل شود، از جمله وظایف آن، طبق اساسنامه حزب، انتخاب اعضای 55 نفره هیأت اجرایی بود تا به اتفاق دبیرکل و قائم مقامان او وظایفی را که