حزب رستاخیز؛ اشتباه بزرگ صفحه 363

ادامه دهند. این هم داستان اعتصاب! رستاخیز.(1)

هنگامی که روزنامه رستاخیز به پایان راهش نزدیک می شد، گفته شد هیأت تحریریه، نویسندگان و سایر دست اندرکاران آن اقدام به اعتصاب نموده و حاضر نشدند روزنامه را با

نام «رستاخیز» چاپ کنند و خواهان روزنامه ای با هویت «مستقل ملی» هستند. مشروح این خبر به شرح زیر در روزنامه آیندگان به چاپ رسید:

خانواده های مجاهد زندانی با ارسال نامه و یک سبد گل از پایداری و تلاش نویسندگان و کارکنان روزنامه رستاخیز کادر اعتصاب مطبوعات که قلم را زمین گذاشته بودند و در پایان

اعتصاب نیز حاضر نشدند تحت نام رستاخیز به کار مطبوعاتی خود ادامه دهند ستایش کردند.

اعضای تحریریه و کارکنان روزنامه رستاخیز در اجتماعی که عصر دیروز تشکیل دادند ضمن سپاسگذاری از احساسات خانواده های مجاهدین زندانی عزم راسخ خود را برای انتشار یک روزنامه مستقل ملی اعلام داشتند.(2)

رستاخیز جوان:

اولین شماره هفته نامه رستاخیز جوان، در 25 خرداد 1354 منتشر شد. این مجله که بیشتر خوانندگان آن، جوانان بودند، پنجشنبه های هر هفته در می آمد و شمارگان آن در اواخر 1356 بالغ بر 000,30 نسخه بود که در چاپخانه اطلاعات به چاپ می رسید. اداره هفته نامه در خیابان وصال شیرازی بود و هیأت تحریریه نیز در همانجا استقرار داشت. مدیر

مسئول مجله، دکتر محمدعلی زرنگار بود و سردبیری آن را حسین سرفراز به عهده داشت.(3) قبل از آن، هوشنگ پورشریعتی و حسام الدین اشرف زاده سردبیری این نشریه را برعهده داشتند. رستاخیز جوان، جزو معدود نشریات ارگان حزب رستاخیز ملت ایران محسوب می شد.(4) این مجله تا ماههای پایانی 1355 با عنوان «جوانان رستاخیز» منتشر می شد. اما، پس از وقفه ای سه هفته ای در اسفند 1355، به «رستاخیز جوان» تغییر نام داد و شکل و سبک متفاوتی به خود گرفت. در واپسین روزهای سال 1355 هیأت تحریریه و سایر دست اندرکاران مجله هفتگی رستاخیز جوان 25 تن بودند.(5)

1- . خواندنیها، سال 39، ش 16، 9 دی 1357، ص 30 و ص 63.
2- . روزنامه آیندگان، سال 11، ش 3264، دوشنبه 25 دی 1357، ص 3.
3- . مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، ش. پ: 417638.
4- . برزین، مسعود به کوشش؛ شناسنامه مطبوعات ایران از 1215 تا 1357، ص 209.
5- . روزنامه آیندگان، سال 10، ش 2757، پنجشنبه 5 اسفند 1355، ص 16.