- مقدمه ناشر 1
- اوقات و حالات تأکید شده برای دعا 2
- 1 - بعد از هر نماز واجب 2
- 1 - بعد از هر نماز واجب 2
- اول 9
- دوم 9
- توضیح 9
- سوم 10
- تتمّه ای پرسود 11
- 2 - بعد از نماز ظهر 13
- 2 - بعد از نماز ظهر 13
- پنجم 17
- اول 17
- چهارم 17
- دوم 17
- سوم 17
- ششم 17
- نهم 18
- دوازدهم 18
- هشتم 18
- دهم 18
- هفتم 18
- یازدهم 18
- سیزدهم 18
- 3 - بعد از نماز عصر 19
- چهاردهم 19
- 5 - بعد از هر دو رکعت از نماز شب 22
- یک 24
- 6 - در قنوت نمازها 24
- 6 - در قنوت نمازها 24
- دو 27
- سه 29
- چهار 31
- پنج 34
- هفت 39
- شش 39
- هشت 41
- نُه 45
- ده 46
- یازده 47
- دوازده 49
- 7 - در حال سجده 50
- 8 - در سجده شکر 52
- 10 - آخرین ساعت از هر روز 57
- 11 - روز پنج شنبه 59
- پنجم 61
- یکم 61
- دوم 61
- سوم 61
- 12 - شب جمعه 61
- چهارم 61
- الف) بعد از نماز صبح 62
- 13 - روز جمعه 62
- 13 - روز جمعه 62
- ششم 62
- ج) هنگام رفتن به مسجد 64
- د) بعد از نماز عصر 64
- ب) هنگام زوال ظهر 64
- ز) آخرین ساعت روز جمعه 65
- ه) در قنوت ظهر و نماز جمعه 65
- و) در خطبه نماز جمعه 65
- تکمیل 67
- 15 - روز عرفه 68
- 16 - روز عید فِطر 68
- 14 - روز نوروز 68
- 17 - روز اضحی (= قربان) 70
- 18 - روز دحو الارض (گسترده شدن زمین) 72
- 19 - روز عاشورا 73
- 20 - شب نیمه شعبان 74
- 21 - روز نیمه شعبان 75
- 22 - تمام ماه رمضان 76
- 23 - شب ششم ماه رمضان 81
- 24 - روز هشتم ماه رمضان 83
- 25 - شب دوازدهم ماه رمضان 84
- 26 - روز سیزدهم ماه رمضان 85
- 28 - روز بیست و یکم ماه رمضان 87
- 27 - روز هیجدهم و شب نوزدهم ماه رمضان 87
- 29 - بعد از ذکر مصیبت سیّد الشهداءعلیه السلام 92
- 30 - بعد از زیارت آن حضرت علیه السلام 92
- 31 - پس از گریستن از ترس خدای تعالی 93
- 32 - پس از تجدید هر نعمت و زوال هر محنت 94
- 33 - هنگام وارد شدن غم و اندوه 94
- اول 95
- دوم 95
- سوم 95
- 34 - در سختی ها و گرفتاری ها 95
- 34 - در سختی ها و گرفتاری ها 95
- 36 - پیش از دعا برای خود و خانواده خود 96
- چهارم 96
- 35 - پس از نماز تسبیح 96
- 37 - روز غدیر 97
- 38 - مطلق اوقات شریفه و شبها و روزهای متبرکه 99
- 39 - هنگام حضور در مجلس مخالفین و غاصبین حقوق امامان 100
- و امّا به طور خاص 101
- 40 - چهل روز مداومت به دعا برای فرج 101
- 40 - چهل روز مداومت به دعا برای فرج 101
- امّا به طور عام 101
- 41 - ماه محرّم 102
- 1 - مسجد الحرام 103
- اشاره 103
- 4 - جاهای منسوب به آن حضرت علیه السلام 104
- 3 - سرداب 104
- 2 - عرفات 104
- 5 - حرم حضرت سید الشهداءعلیه السلام 106
- 6 - حرم مولایمان حضرت رضاعلیه السلام 107
- 7 - حرم عسکریین علیهما السلام 107
- 8 - حرم هر یک از امامان علیهم السلام 108
1- 57. اقبال الاعمال، 200 - 201.
بزرگوار روایت شده، دعا برای آن حضرت هم - به طور خاصّ - رسیده است، که همه یا قسمتی از آن ها را در بخش هشتم کتاب ان شاء اللَّه تعالی خواهیم آورد.
و نیز شاهد بر این، عقل و عرف می باشد، زیرا که بین مردم چنین متعارف است که چون در پیشگاه بزرگان حاضر شوند، برای آنان دعا می کنند. پس شایسته است که مؤمن آشنا به شیوه متداول بین مردم، چون خود را در پیشگاه مولایش حاضر می نماید تا او را زیارت کند، از این امر غافل نماند، به ویژه آن که بداند این کار موافق تمایل قلبی و مطابق با خواسته او است، به مقتضای توقیع رسیده از ناحیه مقدّس او که پیش تر روایت را آوردیم که فرموده: «وَأَکْثِرُوا الدُّعآءَ بِتَعْجِیلِ الفَرَجِ»؛ و بسیار دعا کنید برای زودتر رسیدن فرج.
31 - پس از گریستن از ترس خدای تعالی
زیرا که این هنگام نزدیک ترین حالات است و جای استجابت دعاها می باشد، پس شایسته است که مؤمن با دعا کردن برای مولایش او را یاد کند تا اندکی از حقوق واجب آن حضرت را ادا کرده باشد.
و شاهد بر این است آنچه در وسائل - ابواب قواطع الصلاه - از محمد بن علی بن الحسین - شیخ صدوق قدس سره - به سندش از منصور بن یونس بزرج آمده که: از امام صادق علیه السلام پرسیدم درباره کسی که در نماز واجب، خودش را به گریستن بزند تا این که گریه کند [چه صورت دارد؟] فرمود: به خدا سوگند!