مناجات منتظران جلد 1 صفحه 71

1- بحارالانوار، ج93، ص366، ح16، به نقل از الدعوات راوندی.

2- بحارالانوار، ج78، ص138، ح18.

مؤمن یکی از سه بهره را از دعای خود می برد: یا (در آخرت) برایش ذخیره می شود و یا به زودی (در دنیا) خواسته اش برآورده می گردد و یا بلایی که می خواست به او برسد، از او دفع می شود.

فرض اوّل را در ادامه بحث توضیح خواهیم داد. فرض دوم همان قسم اوّل است که بیان آن گذشت و فرض سوم اکنون محلّ بحث می باشد. چه بسا انسان خواسته ای را از خداوند طلب نماید امّا به جای رسیدن به آن، بلا و مصیبتی از او دفع می شود که مستحقّ آن بوده و طبق اراده خداوند قرار بده بر او نازل می شود.

4- کفّاره ی گناهان

یکی دیگر از پاسخ های مثبت خداوند به دعای بنده مؤمن این است که آن دعا را کفّاره گناهانش قرار دهد و به جای برآوردن خواسته او، از آلودگی همه گناهان یا برخی از آنها پاکش کند. این مطلب در یکی از فرمایشات رسول گرامی اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم به این صورت نقل شده است.

ما مِن مُسلِمٍ یَدعُو اللهَ بِدُعاءٍ اِلّا یَستَجیبُ له فإمّا اَن یُعَجِّلَ فی الدّنیا و إمّا اَن یَدَّخِرَ لِلآخِرَهِ و إمّا اَن یُکَفِّرَ مِن ذُنُوبِه.(1)

هر مسلمانی که خداوند را بخواند، (خدا) مستجابش می کند: یا آن را به زودی در دنیا برآورده می سازد و یا برای آخرت ذخیره می کند و یا کفّاره گناهان شخص قرار می دهد.

آمرزش گناهان از بزرگ ترین نعمت های الهی است که هیچ نعمت مادّی با آن برابری نمی کند. گناه، انسان را از نوع خیرات و برکات مادّی و معنوی محروم می کند. بنابراین لطف بزرگی است که خداوند پاسخ دعای انسان را آمرزش گناهانش قرار دهد.ر.