- مقدمه 1
- 1- نیکی دنیا و آخرت 6
- 2- صبر و ثبات 7
- 3- بار مسئولیت 8
- 4- حریم دل 9
- 5- ایمان و غفران 10
- 6- ایمان و اطاعت 11
- 7- گناه و اسراف 12
- 8- لبیک به ندای آسمانی 13
- 9- ستم به خویش 15
- 10- دوری از ستمگران 16
- 11- صبر و عاقبت به خیری 17
- 12- مولا خداست 18
- 13- نسل با ایمان 19
- 14- شرح صدری 21
- 15- وسوسه های شیطان 22
- 16- عذاب دوزخ 23
- 17- خانواده باتقوا 24
- 18- آمرزش اهل توبه 25
- 19- شکر و رضا 26
- 20- حقّ نعمت 27
- 21- دعا به نیکان 28
- 22- توکل و انابت 29
- 23- کینه زدایی 30
هم رحمت الهی گسترده است، هم دانش او فراگیرنده هر چیز است. پسبایدازاو خواست که توبهکنندگان ورهروان راهش را ببخشاید و نتیجه این بخشودگی نجات از عقوبت جهنم باشد.
19- شکر و رضا
رَبِّ أَوْزِعْنی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلی والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَدْخِلْنی بِرَحْمَتِکَ فی عِبادِکَ الصَّالِحین (نمل، 19)
ترجمه:
پروردگارا! مرا الهام کن تا سپاسگزار نعمت تو باشم که به من و پدر و مادرم ارزانی
داشتی و این که کار شایسته ای کنم که تو بپسندی، و با رحمت خویش، مرا در گروه بندگان شایسته ات وارد کن.
***
شکر نعمت، نشان قدرشناسی و معرفت است، هر