مناجات منتظران صفحه 361

دنیا آمدن آخرین حجّت الهی، مادرش - حضرت نرجس خاتون - را دیده، چنان نوری ایشان را احاطه کرده بود که چشم توان دیدن آن را نداشت و در همین حال کودک تازه به دنیا آمده را مشاهده نموده که صورت و زانوان خود بر زمین گذارده و در حالی که انگشتان سبّابه خود را بلند فرموده، چنین می گوید:

اَشهَدُ اَن لا اِلهَ الّا اللهُ [وَحدَه لا شَریکَ لَهُ] وَ اَنَّ جَدّی محمّداً رَسُولُ اللهِ وَ اَنَّ أبی أمیرُالمُؤمِنینَ.

سپس یک یک امامان را اسم می برد تا به خودش می رسد، سپس می گوید:

اللّهُمَّ اَنجِز لی ما وَعَدتَنی وَ اَتِمِم لی اَمری وَ ثَبِّت وَطأَتی و اَملَأِ الارضَ بی عَدلاً وَ قِسطاً.(1)

خدایا وعده ای را که به من فرمودی، عملی کن و کار مرا برایم به اتمام برسان و گام مرا استوار بدار و زمین را به واسطه من از عدل و داد پُر فرما.

ملاحظه می کنیم که امام زمان ما اوّلین اقدامی که بلافاصله پس از تولّد خویش انجام داده اند، دعا برای فرج بوده است و این نشانگر اهمیّت خاصّ این عبادت - خصوصاً در حال سجده - نزد آن حضرت می باشد. ما هم می توانیم به آن بزرگوار تأسّی نموده و در سجده های خود - به خصوص در حال نماز - برای تعجیل فرج ایشان دعا کنیم، حدّاقلّ آن اضافه کردن دعای عَجِّل فَرَجَهُم به صلواتی است که در حال سجده - پس از ذکر سجده - می خوانیم.

اشاره

یکی از مواقع استجابت دعا، خواندن آن پس از نماز به خصوص نمازهای واجب می باشد. از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند:

اِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَرَضَ عَلیکُمُ الصَّلَواتِ فی اَحَبِّ الاَوقاتِ الیهِ فاسأَلُوا2.