درهوای او: مباحثی پیرامون عشق و محبت به امام زمان علیه السلام صفحه 103

این که ما به یاد خدا باشیم و یاد او چون هاله ای وجود ما را فرا بگیرد بدون اجازه ی او و توفیقی از جانب او امکان پذیر نیست و این عاشق است که به یاد معشوق تمام عمر را سپری می نماید.

آری، عشق بدون اجازه وارد قلب نمی گردد؛ کشش معشوق و عنایت خاص او را می طلبد.

تو مپندار که مجنون سر خود مجنون شد

از سمک تا به سهایش(1) کشش لیلا  برد

من به سرچشمه ی خورشید نه خود بردم راه

ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد(2)

ما در این راه به انجام وظیفه، به قدم زدن، به تلاش و کوشش مأموریم. معشوق کافی است کوشش ما را ببیند آن وقت است که عنایتش شامل حال ما شده و سیر ما را سرعت می بخشد. اما اگر کشش او نباشد کوشش نصیب ما نمی شود تا چه رسد به این که کوشش مان ما را به جایی برساند و در این صورت بی رمقی و سستی، بارقه های امید را در دل ما کم رنگ کرده خدای ناکرده عذاب بی عشقی نصیبمان می گردد.