انتظار 9: جزیره خضراء صفحه 69

تدریس بود و از خلیفه نیز لقب کافی الکفاه دریافت کرد؛ ولی خلیفه، بر برخی از نوشته های او که نشان می داد او شیعه است، دست یافت و از همین رو، او را از کار برکنار و به زندان افکند، تا این که در زندان از دنیا رفت.(1)

ظهور و گسترش تشیّع در سراسر خاورمیانه، طی سده های نهم و دهم میلادی، روح مبارزه با تسنُّن را برانگیخت. حکومت های شیعی، یکی پس از دیگری، به قدرت می رسیدند. آل بویه، حمدانیان، قرامطه، فاطمیان اسماعیلی، آفریقای شمالی تا خراسان و افغانستان و ماوراءالنهر را در سیطره خود داشتند. بغداد، در سده های دهم و یازدهم میلادی، کانون اختلاف و مبارزه بین سنی مذهبان و شیعه شده بود (423-381ق).(2)

2. دارالسلام و محله ظفریه

دارالسلام، محله ای در بغداد و محل سکونت افراد حکومتی و کارگزاران دولت عبّاسی بوده است. لاپیروس می نویسد:

بغداد نیز هم چون پایتخت های قبلی، از یک مرکز محدود نظامی و حکومتی، به یک شهر بزرگ گسترش یافت. خلافت عباسی، در پی این تصمیم که یک مرکز اداری به نام مدینهالسلام احداث کند، دو محله مسکونی بزرگ در حومه بغداد بنا کرد: یکی به نام حربیه و دیگری کرخ.(3)

1- مستدرکات أعیان الشیعه، ج 6، ص 263؛ الکامل، ج 11، ص 562.
2- لاپیروس، تاریخ جوامع اسلامی، ج 1، ص 196.
3- لاپیروس، تاریخ جوامع اسلامی، ج 1، ص 118.