حج و عمره در آینه عترت (خلاصه و بازنویسی کتاب حج و عمره در قرآن و حدیث) صفحه 54

عرفات پرسیدم، فرمود: جبرئیل (ع) ، ابراهیم (ع) را روز عرفه بیرون آورد. چون ظهر شد به وی گفت: ای ابراهیم به گناهت اعتراف کن و عبادت هایت را بشناس. ازاین رو، عرفات نامیده شد، چون جبرئیل گفت: اعتراف کن و او هم اعتراف کرد.

الإمام الکاظم عن آبائه (ع) : قیلَ: یا رسولَ اللهِ، أی أهلِ عرفاتٍ أعظَمُ جُرماً؟ قالَ: الَّذی ینصَرِفُ مِن عَرَفاتٍ وهُوَ یظُنُّ أنَّهُ لَم یغفَر لَهُ. قالَ جعفرُبنُ محمّدٍ (ع) : یعنِی الّذی یقنَطُ مِن رَحمَهِ اللهِ. (1)

امام کاظم (ع) از پدرانش نقل می کند: از پیامبر خدا (ص) پرسیده شد: چه کسی از اهل عرفات، جرمش بزرگ تر است؟ فرمود: آن که از عرفات برمی گردد و می پندارد که آمرزیده نشده است. امام صادق (ع) فرمود: مقصود ایشان کسی است که از رحمت خداوند مأیوس باشد.

الف) وقوف در عرفات

الإمام الصّادقُ (ع) :

إنَّ مِنَ الذُّنوبِ ما لایُغفَرُ الاّ بِعَرَفَهَ والمَشْعَرِ الحَرامِ. (2)

امام صادق (ع) فرمود: برخی از گناهان بخشیده نمی شود، مگر در عرفه و مشعرالحرام.

الإمام الصّادقُ (ع) :

عَرفاتٌ کُلُّها مَوقفٌ وأفضلُ المَوقفِ سَفْحُ الجَبَل. (3)

امام صادق (ع) فرمود: همه سرزمین عرفات، محل وقوف است. اما بهترین مکان برای وقوف، پایین کوه است.

1- الجعفریات، ص 65.
2- بحارالانوار، ج ٩6، ص 261.
3- کافی، ج 4، ص 463.