امام روزگار ما صفحه 81

گوارا

استاد با صورتی چین خورده از تبسم و چشمانی سرشار از شوق گفت: «جوان که بودیم گواراترین لحظه ی عمر را وقتی می دانستیم که در چادر خاکی باشیم و باران بر سقف چادر ترانه بخواند و جام مان، شیشه مربایی باشد که در آن چای داغ ریخته اند و قرار است تا ساعتی دیگر عملیات شروع شود و رضایت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف حاصل گردد؛ اما جنگ تمام شد.» و سکوت کرد.

گفتم: «استاد، دیگر عمرتان گوارا و دلچسب نیست؟»

گفت: «حالا، چادرمان آسمان است و باران مان قرآن و جام مان، دل مملو از یقین و قرار است در عهد و پیمان الهی یعنی اطاعت از اهل بیت علیهم السلام و عمل در طریق آنها، استواری کنیم تا به لقای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریفبرسیم که خودشان فرمودند: «اگر شیعیان ما، دل هایشان در وفای بر عهدی که بر آنها است، اجتماع کنند لقای ما برای آنان به تأخیر نمی افتد.» (1).»