حقیقت غیبت از منظر روایات صفحه 166

همسایگی طائفه ای را برای ما خوش نداشته باشد، از بین آشکارترین آن ها ما را بیرون می کشد.»(1)

بررسی سند حدیث

احمد بن محمد بن یحیی و محمد بن یحیی

این دو شخصیت، قبلاً بحث و توثیق شده اند.

محمد بن احمد بن یحیی الاشعری

ایشان هم از بزرگان راویان شیعه و بسیار جلیل القدر هستند.(2)

احمد بن الحسین بن عمر

ایشان هم از ثقات هستند که قبلاً درباره وی بحث شد.

محمد بن عبد الله

ایشان هم به بحث گذاشته شد و مشخص گشت که مرحوم آقای خویی ایشان را موثق می دانند.

مروان الانباری

ایشان، محمد بن مروان الانباری است. مرحوم وحید بهبهانی می گوید: «روایت اشعری از او و عدم استثناء او، دلالت بر رضایت اشعری از او دارد که دال بر حسن ظاهر او است».(3) مرحوم آقای خویی نیز اگر چه «مروان الانباری» را ترجمه کرده،(4) ولی نظر خاصی درباره او نداده اند.

1- علل الشرایع، ترجمه محمدجواد ذهنی، ج 1، ص 779، ح 2.
2- معجم رجال الحدیث، ج16، ص48، ش10181 و 10182.
3- معجم رجال الحدیث، ج18، ص230، ش11769.
4- معجم رجال الحدیث، ج19، ص130، ش12251.