پژوهشی در علوم قرآن صفحه 113

خصوص احتمال پ_ن_ج_م که ارتباط به بحث قرائت دارد به کلی مردود است. زیرا روایات احرف سبع گر چه ضعیف هستند، لیکن منسوب به رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم می باشند و اگر صادر شده باشند، از زبان حضرت صادر ش_ده ان_د. در زمان رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم اکثر قراء سبع متولد نشده بودند تا نوبت به قرائت آنها برسد. در هر صورت این روایات هیچ ارتباطی با قرائت قراء سبع نمی توانند داشته باشند.

قراء سبع

قرائت قراء سبع هیچ کدام تواتر ندارند. زیرا راویان آنها از حد خیر واحد تجاوز نمی کنند. افزون بر این در مثل قرائت عاصم به روایت حفص در حد خبر واحد موثق هم نمی باشد.

نسبت قرائت ها ابتدا به اماکن بود. مانند قرائت مدینه، مکه، کوفه، بصره؛ نه به افراد مانند قراء سبع. (1) علت این نکته آن بوده است که قرآن هایی که عثمان به شهرها فرستاد و می خواست مبنای قرائت صحیح قرار گیرند، خود مشتمل بر اختلاف هایی بودند. افزون بر این، با فرض این که یک قرائت بیشتر در قرآن صحیح نمی باشد، احتمال تواتر چند قرائت امری موهوم می باشد.

افزون بر همۀ اینها از ب_حث هایی که در موضوع قرائت مطرح است، پیدایش قراء سبع می باشد که برخی از فقها قرآن را براساس قرائت های آنها جایز می دانند. با مرور اجمالی به زندگی نامه این هفت نفر و زمان شهرت ق_رائت آن_ه_ا ای_ن ن_کته بهتر آشکار خواهد شد که هیچ روایت نبوی صلی الله علیه و آله و سلم و روایات رسیده از ائمه اط_هار علیهم السلام را نمی توان متوجه قرائت های این هفت نفر دانست. زیرا زمان صدور روایات فاصله زیادی با زمان مطرح شدن قرائت این هفت نفر دارند. این هفت نفر عبارتند از:

1_ ع_ب_د اللّه ب_ن ع_امر دمشقی، متولد سال 80 درگذشت118. ایشان از قراء اهل شام است و از پیروان معاویه می باشد که نسبت فسق هم به او فراوان داده شده است. (2)