پژوهشی در علوم قرآن صفحه 12

ق_ل أن_زل_ه الذی یعلم السر فی السموات و الارض (1)؛ «بگو قرآن را آن کسی که پنهان را در آسمان ها و زمین می داند نازل کرده است.» فاعلموا أنما انزل بعلم اللّه (2)؛ «بدانید قرآن با علم الهی نازل شده است و از علم الهی نشأت گرفته است.» وکذلک اوحینا الیک روحاً من امرنا ما کنت تدری ما الکتاب و لا الایمان (3)؛ «به دستور ما به وسیله فرشته وحی، بر تو وحی کردیم اگر وحی نبود نه کتاب خدا را (قرآن ) می شناختی و نه می دانستی ایمان چگونه است.» و ع_لّمک ما لم تکن تعلم (4)؛ «خدا به شما (پیامبر) آموزه هایی آموخت که هیچ گاه خودت آن را یاد نمی گرفتی».

ای_ن تحلیل وحی از زبان وحی است. وحی خود را این گونه معرفی می کند که یک تعلیم قدسی و غ_ی_بی و الهی است که از ملکوت بر پیامبر ارزانی می شود. پیامبر نقش واسطه را دارد، وحی آموزه غیبی محض است:، ان هو الا وحیٌ یوحی (5) «قرآن جز وحی الهی نیست.» وحی را نمی توان با دانش های بشری مقایسه کرد، زیرا وحی آگاهی فرابشری است و لذا کاستی ها و سایر ویژگی های دانش بشری را ندارد.

ب: وحی، آموزه ای شفاف

اشاره

از وی_ژگ_ی ه_ای مهم دیگر وحی این است که چون یک تعلیم قدسی و فراتر از دانش بشری است؛ ت_ردی_د و خ_ط_ا ک_ه دو ویژگی آگاهی های بشری است، در آن راه ندارد. با توضیحی که داده می شود، چگونگی این ویژگی آشکار خواهد شد.

1- فرقان، 6.
2- هود، 14.
3- شوری، 52.
4- نساء، 113.
5- نجم، 4.