پژوهشی در علوم قرآن صفحه 19

تشخیص وحی

ب_ا ت_وج_ه به مبنای صحیح در تحلیل وحی که ویژگی بالاترین مرتبه علم حضوری را دارد، پاسخ شبهات دیگر نیز که افسانه ای بیش نیستند، در رابطه با وحی روشن می شود. زیرا این شبه ها ناشی از ناگاهی از حقیقت وحی می باشند. برخی وحی را در حد اندیشه های حصولی و دانش انسان ت_ن_زل داده اند، آنگاه برخی شبهات را پذیرفته اند! در واقع اساس وحی را زیر سؤال برده اند!

اینان در م_ورد وح_ی ب_ه گ_ون_ه ای ان_دی_شیده اند که پیامبر و معارف وحی را همانند سایر آموزه های انسانی پ_ن_داش_ته که تردید در آنها روا می باشد. به طوری که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قادر به تشخیص معارف وحی نمی شود، سخن فرشته را از سخن شیطان تشخیص نمی دهد! الهامات رحمانی را از القائات شیطانی ب_از نمی شناسد! پیامبر وقتی به رسالت رسیده است خود باور ندارد و مطمئن نیست که در این مقام است و این معارف از کدامین سو بر او متجلی می شود! و افسانه های ساختگی و بی پایه ای را ن_ی_ز در ای_ن راس_ت_ا ن_ام می برند، از جمله داستان ساختگی «ورقه بن نوفل» و افسانه ی «غرانیق»را می توان یاد کرد.

افسانه «ورقه بن نوفل»

خ_لاصه این داستان که در کتاب های علوم قرآن به خصوص اهل سنت راه پیدا کرده است، این است که وق_ت_ی اولین تجلی ملکوتی وحی در جبل النور در غار حرا بر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم آشکار شد، حضرت از ب_الای کوه پایین آمدند، حالت هایی که به او دست داده بود و سخنانی که می شنید نمی دانست چه ک_س_ی ب_ا او سخن می گوید! حالت خود را تشخیص نمی داد، وقتی به خانه بازگشت همسرش خ_دیجه، حال مضطرب و لرزان او را مشاهده کرد و از خصوصیات او پرسید.

در نهایت نه حضرت و ن_ه خدیجه نتوانستند موقعیت پیامبر را تشخیص دهند! خدیجه به پیش «ورقه بن نوفل» یک عالم مسیحی و پ_س_ر ع_م_وی خ_دی_ج_ه ب_ود، رفته و شرح حال حضرت را باز گو نمود. ورقه هم از وی_ژگ_ی ه_ای او ج_وی_ا ش_د ک_ه اگ_ر ای_ن چ_ن_ین باشد القاء شیطانی،