پژوهشی در علوم قرآن صفحه 200

ج _ سجع مُطَرَّف

س_جع مطرف و آن توازن حروف واژه ها در «رَوِی» یعنی حرف اصلی آخر کلمه است مانند شاد با آزاد. در ق_رآن م_ان_ن_د: ال_م تر کیف فعل ربک باصحاب الفیل الم یجعل کیدهم فی تضلیل و ارسل علیهم طیراً ابابیل ترمیهم بحجاره من سجیل (1) «آیا نمی بینی که پروردگار تو با اصحاب ف_یل چه کرد، آیا کید آنان را در تخریب خانه خدا بی نتیجه نکرد؟ آیا بر آنان پرندگان ابابیل را مأمور نساخت که با سنگریزه ها آنها را هدف قرار دهند؟!

و م_انند: و الصبح اذا اسفر إنها لاحدی الکبر نذیراً للبشر لمن شاء منکم ان یتقدم او یتاخر (2) «س_وگند به صبح هنگامی که روشنایی بخشد، همانا که قرآن یکی از بزرگترین نشانه های الهی اس_ت ک_ه ب_رای بشر نذیر و هشدار دهنده است تا هر کس خواست به سوی آن رود یا از آن بازماند (ایمان بیاورد یا کفر ورزد)».

و م_ان_ن_د: یا ایها المدثّر قم فانذر و ربّک فکبّر و ثیابک فَطَهّر (3) «ای رسول که به لباس در پیچیده ای بر خیز و هشدار بده و خدا را به بزرگی یاد کن و جامه های خویش را پاکیزه گردان».

قرآن از انواع سجع در جای جای آیات بهره برده است به طوری که وقتی دقت شود معلوم می شود که اکثر متن قرآن نثر مسجع است. تا آن مقدار که قرآن را شعر و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را شاعر خواندند. اینها برخی محورهای زیبایی ظاهر سخن بود که به طور فشرده مطرح گردید.

1- سوره فیل، 1 تا 4.
2- مدثر، 34 تا 37.
3- مدثر، 1تا 4.