- انگیزه قرآن 1
- ویژگی های قرآن 1
- پیشگفتار 1
- قرآن پژوهی 3
- اهمیت علوم قرآنی 3
- ویژگی های این نوشتار 4
- اشاره 5
- وحی یا آموزه الهی 5
- قرآن و آموزه الهی 6
- کار برد قرآنی وحی 7
- معنای وحی 7
- وحی همگون انبیا 9
- حقیقت وحی 10
- ویژگی های وحی 11
- الف: آگاهی فرابشری 11
- ب: وحی، آموزه ای شفاف 12
- اشاره 12
- مراحل آگاهی انسان 13
- 1_ خود آگاهی 13
- 2_ آگاهی کسبی 13
- ج:وحی شک بردار نیست! 14
- تحلیل های ناسازگار از وحی 16
- نقد و بررسی 17
- تشخیص وحی 19
- افسانه «ورقه بن نوفل» 19
- افسانه «غرانیق» 20
- راه های دریافت وحی 21
- اشاره 21
- الف: وحی لدنی 21
- ب: وحی با واسطه 22
- گذری به آنچه گذشت 23
- معنای نزول 24
- اشاره 24
- اشاره 24
- نزول وحی 24
- زمینه وحی فراگیر 25
- آغاز بعثت 27
- اشاره 27
- اشاره 29
- اولین آیه ها 29
- قرآن چگونه نازل شده است؟ 32
- دیدگاه ها 34
- استدلال عامه 38
- آخرین سوره 40
- بررسی یک نکته 41
- نام گذاری سوره ها 42
- فضای مکه 44
- فضای مدینه 45
- اسباب نزول 47
- شأن و مقام اختصاصی 49
- اشاره 51
- سخنی با فخر رازی 51
- معیار مکی و مدنی 52
- راه شناخت مکی و مدنی 53
- سوره های مکی 54
- اشاره 55
- معنای آیه 55
- سوره های مدنی 55
- معنای اصطلاحی آیه 56
- کار برد آیه در روایات 57
- توقیفی بودن حدود آیه ها 58
- فایده شناخت آیه ها 60
- آخرین آیه 62
- سخنی با سیوطی 63
- اشاره 63
- گذری بر مطالب این بخش 64
- واژه «جمع» 66
- تدوین و جمع قرآن 66
- دیدگاه ها 67
- بررسی 71
- مراحل تدوین 72
- انگیزه مرحله اول 73
- اشاره 73
- مرحله اول 73
- نویسندگان وحی 74
- جواب یک اشکال 79
- ترتیب آیه ها 80
- انگیزه مرحله دوم 81
- اشاره 81
- مرحله دوم 81
- مرحله سوم 82
- اشاره 82
- انگیزۀ مرحله سوم 83
- تعداد قرآنهای مرحله سوم 84
- موفقیت مرحله سوم 85
- دیدگاه علی علیه السلام 86
- قرآن علی علیه السلام 87
- ویژگی های قرآن علی علیه السلام 88
- سرنوشت قرآن علی علیه السلام 89
- مصحف های دیگر 90
- قرآن با چه خطی نوشته می شد؟ 92
- قرآن بر چه چیز نوشته می شده است؟ 93
- صیانت قرآن 94
- مروری بر مطالب این بخش 94
- اشاره 94
- دلیل تواتر 95
- استدلال به آیه های قرآن 95
- پاسخ شبهات 96
- قرائت متواتر در قرآن 99
- اشاره 99
- تأسیس قاعده 100
- دیدگاه منتخب 100
- معنای قرائت 100
- برهان عقلی 101
- رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم و اختلاف قرائت 103
- اختلاف لهجه 105
- اشاره 106
- ائمه علیهم السلام و اختلاف قرائت 106
- احتمال دیگر 109
- عوامل اختلاف قرائت 110
- پدیده اختلاف قرائت 110
- روایات اَحرف سَبعه 111
- قراء سبع 113
- تواتر قرآن 116
- اشاره 116
- سبب تواتر 117
- تواتر یک قرائت 118
- کدام قرائت متواتر است؟ 119
- قرائت های حاشیه ای 124
- فقهاء و قراء سبع 124
- ادله فقهای شیعه 125
- اجماع 127
- نقد اجماع 129
- توجیه تواتر 130
- اشاره 130
- قرائت عاصم 132
- ملاک صحت قرائت 133
- مروری به آنچه گذشت 134
- پیدایش این بحث 136
- محکم و متشابه 136
- معنای محکم 137
- معنای متشابه 138
- دیدگاه ها 138
- اشاره 138
- عوامل ابهام واژه 139
- دیدگاه صحیح 144
- اشاره 146
- تفسیر متشابهات 146
- خطر پیروی از متشابهات 147
- تاویل چیست؟ 148
- چرا قرآن مشتمل بر متشابه است؟ 150
- مروری بر آنچه در این بخش گذشت 152
- شیوه های قانون گذاری 154
- ناسخ و منسوخ 154
- یهود و امکان نسخ 155
- اقسام نسخ 156
- اقسام ناسخ 157
- موارد نسخ 158
- فخر رازی و توجیه مرام 162
- آنچه در این بخش گذشت. 163
- اهمیت سخن 165
- اعجاز قرآن 165
- اعجاز در سخن 165
- مراتب و اعجاز در سخن 167
- فراخوانی قرآن 168
- رمز اعجاز 170
- بی پایگی صرفه 171
- حقیقت اعجاز 172
- اعجاز و توحید 174
- انگیزه اعجاز 175
- اعجاز جاوید 175
- علم و اعجاز 176
- اعجاز و کرامت 177
- اعجاز و سحر 177
- ابعاد اعجاز قرآن 178
- اشاره 178
- اشاره 179
- بخش اول زی_با سخ_ن 179
- ویژگی های سخن 180
- الف _ ویژگی های حروف و واژه 180
- ب _ انتخاب اعراب 185
- ج _ ساختار جمله 187
- نمونه دیگر 191
- قرآن و تمثیل 192
- نمونه های دیگر 194
- قرآن و استعاره 194
- سجع 197
- اشاره 197
- اقسام سجع 197
- الف _ سجع متوازی 197
- ب _ سجع متوازن 199
- ج _ سجع مُطَرَّف 200
- ابعاد معارف قرآن 201
- بخش دوم: سخن زیبا 201
- ابعاد انسان 201
- گرایش فطری 202
- اشاره 202
- دو مبدأ، دو گرایش 202
- گرایش طبیعی 204
- دو راهنما، دو سرنوشت 205
- قرآن و روابط سیاسی و بین المللی 206
- قرآن و حقوق انسانی 208
- پیمانها 208
- اشاره 208
- عدالت 209
- احسان 210
- تفاوت در روابط 211
- دوستی با کفار! 212
- پذیرش ولایت کفار! 212
- حفظ اسرار 213
- هوشیاری سیاسی و دفاعی 214
- اعجاز و دانش بشر 219
- گردش کرات آسمانی 220
- پدیده های جوی 221
- قرآن و بارش باران 223
- اُمی بودن رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم 224
- اشاره 224
- اعجاز عددی 225
- زبان قرآن 227
- اشاره 227
- دو چهره پیامبران 228
- وحی در قالب لفظ 229
- سخن و مخاطب 230
- مخاطب قرآن 231
- پیامبر و زبان قوم 232
- ب: قرار دادی بودن مفاهیم 233
- الف: واژگان گویشی 233
- زبان قوم چیست؟ 233
- ویژگی های زبان قوم 233
- ج: قواعد سجاوندی و فنون سخن 234
- د: فضای سخن 234
- قرآن و زبان قوم 235
- دی_دگ_اه پنجم 236
- زبان قرآن از زبان قرآن 237
- الف: واژگان عربی 239
- ویژگی های زبان قرآن 239
- ب: فنون زبان عربی 239
- ج: شیوهای محاوره 240
- 1_ مثال های قرآن 241
- 2_ سوگند و نفرین 245
- 3 _ طرح آداب و رسوم 247
- 4 _ دانش مخاطب 249
- 5 _ رهنمود به واقعیت ها 250
- 6_ جدال 252
- 7_ فضای سخن 253
- 8 _ شأن نزول و طرح سؤال 255
- 10_ توصیف ها 260
- 11_ فرهنگ مردگرایی 265
- خطاب های قرآن 266
- واقعیت های اجتماعی 269
- خاستگاه واقعیت های اجتماعی 270
- 12_ تسامح و مبالغه 273
- بازتاب فرهنگ زمانه 276
- نگاهی به آنچه گذشت 277
- عترت علیهم السلام و زبان قرآن 279
- زبان دیگر قرآن 279
- تلاوت قرآن 281
- اشاره 281
- آداب تلاوت 283
- سبک شناسی و روشها 288
- ضرورت سبک شناسی 288
- الف: تفسیر به ماثور یا روایی 289
- اشاره 289
- روش ها 289
- پی آمد این روش 291
- ب: بی نیازی از روایات 292
- ج: عرفانی و باطنی 293
- د: تفسیر شهودی 294
- ه_: علم گرایی 294
- اشاره 294
- و: روش الحادی و مادی 296
- بررسی 296
- ز: تفسیر قرآن به قرآن 299
- ح: تفسیر موضوعی 300
- اشاره 300
- پیشینه این روش 301
- نگاهی دیگر 303
- تفسیر به رای چیست؟ 304
- دیدگاه دیگر 305
- نقش عقل 307
- مقام رفیع عترت علیهم السلام 310
- محورهای اتحاد قرآن و عترت علیهم السلام 311
- الف: حق محوری 311
- ج: کوثر معارف 312
- ب: صراط مستقیم 312
- د: عروه الوثقی 313
- عترت مفسر قرآن 314
- روش صحیح در تفسیر قرآن 317
- روایت مخالف قرآن 318
- کدام روایت مفسر قرآن است؟ 318
- خلاصه آنچه گذشت 319
- گزیده منابع 321
حقیم و شما باطل، و یا ما در گمراهی هستیم و شما در صراط مستقیم!» در این برخورد حضرت با آنها مماشات می کند. یعنی برای تلطیف روحیه و برانگیختن عاطفه آنها در ظاهر قدری با آنها همراه می شود و این چشم پ_وش_ی و تسامح نیست. حضرت یک لحظه در حق بودن خود یا در گمراه بودن آنها تردید ندارد و نمی خواهد حتی یک لحظه کمترین تردید در موضع خود راه بدهد.
تسامح این است که لحظه ای از حق بودن خود یا قدری در باطل بودن طرف تردید کند. ابراهیم خلیل علیه السلام در حق بودن راه خویش و نیز باطل بودن بت پرستی تردید ندارد. بلکه وقتی می بیند آنها در اثر مشاهده زیبایی های ماه و خورشید آنها را پرستش می کنند، می گوید زیبایی قابل پرستش است. من هم در این جهت با شما همراه هستم. اما کدام زیبایی. زیبایی ناپایدار ماه و خورشید! یا زیبایی حق محض و جاوید. می خواهد از این سوژه ها برای توجه دادن طرف به مبدأ هستی و منبع زیبایی بهره گیرد.
بنابراین در قرآن تسامح و مبالغه وجود ندارد. با تسامح و مبالغه نمی توان جامعه را راهبری نمود. تسامح و گذشت و چشم پوشی در ارتکاب خلاف، فرضی صحیح دارد، نه در هدایت و راهبری.
بازتاب فرهنگ زمانه
از آنچه در ای_ن چند محور بررسی و نقد شد، می توان نتیجه گرفت که نزول وحی به زبان قوم پیامبرش در هر زمانی به معنای سخن گفتن وحی با واژگان گویش قوم آن پیامبر است. این شیوه سخن گفتن باید ویژگی ها و بایسته ها و عناصر زیبایی سخن را رعایت کند. این کاملاً مغایر با سخن گفتن بر اساس باورها و اندیشه های قوم می باشد.
التزام به محور اول که در غالب لفظ در آمدن وحی ناگزیر از آن اس_ت، لزوماً ب_ه معنای تاثر از باورهای قوم نیست. زیرا محور اول نقش ابزاری در رساندن پیام غنی وحی و محتوای ملکوتی آن دارد. وحی تعلیم قدسی است. وحی از آداب و رسوم و باورهای مردم فاصله فراوان دارد. پذیرش محور اول پی آمد و ناهنجاری ندارد و با اهداف رسالت و ویژگی های قرآن که صدق و حق بودن است، هم خوانی دارد.