پژوهشی در علوم قرآن صفحه 277

اما پذیرش محور دوم بازتاب ها و ناهنجاری های غیر قابل جبران در پی دارد. زیرا پذیرش تأثر وحی از فرهنگ و رسوم قوم، با فرا بشری بودن وحی و اهداف رسالت که رهنمود بشر است،ویژگی های قرآن که لسان صدق، و حق محض و سخن فصل و حرف آخر است و صراط اقوم و مطمئن می باشد، ناسازگار است. رسالت و رهبری جامعه با همسان شدن با مردم، سازش،تسامح، و انتخاب نمودن شیوه های باطل برای رسیدن به حق همخوانی ندارد. و نیز تأثر از دانش بی اساس در واقع جهل مخاطب و حتی همسان قرار دادن قرآن با سایر کتاب های بشری است، که با ملکوتی بودن و غنای قدسی آن و جاوید و همیشگی بودن آن ناسازگار است. این پذیرش ها به هر انگیزه ای که ب_اشد تعرض ب_ه ساحت قدسی قرآن و معجزۀ خالده رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم می باشد، که همگان بویژه عزیزان محقق و قرآن پژوه باید نسبت به آن احساس خطر کنند.

نگاهی به آنچه گذشت

در این بخش از نوشتار بایسته های سخن از فرهنگ و آداب و رسوم جداگانه تحلیل شد. آنچه قرآن یا هر سخن گوی آگاه و حکیم ناگزیر از رعایت آن است، محور اول است نه دوم. در این بخش بررسی شد که قرآن ب_رای ایجاد ارتباط و انس با مخاطبان خود، ناگزیر از سخن گفتن با آنان است و همان گونه که در س_خن گفتن باید با واژگان گویشی همان زبان سخن بگوید، باید فنون ادبیات، فضای سخن و عناصر زیبایی را نیز رعایت کند. رعایت این محورها تأثر از فرهنگ نیست، بلکه رعایت ترازهای سخن و ویژگی های زبان و ایجاد تناسب با فضای مخاطب می باشد.

قرآن در رساندن پیام خویش از تمام فنون به بهترین شیوه بهره برده و از تمام روش هایی که سبب کاستی در زیبایی و یا محتوای سخن می شود، پرهیز نموده است. پذیرش زبان قوم پذیرش کاستی های آن نیست. قرآن زیبایی ها و ویژگی های زبان عرب را انتخاب نموده است. نه پیرایه ها و نارسایی های آن را.

با توجه به جدایی فرهنگ و باورهای قوم از اسلوب و شیوه های سخن، آنچه در موضوع زبان قوم، قرآن پذیرفته شیوه های سخن است. نه فرهنگ و باورهای قوم. بر این