پژوهشی در علوم قرآن صفحه 99

قرائت متواتر در قرآن

اشاره

در ب_ح_ث ق_رائت، ش_یوۀ جدیدی پیش گرفته شده است. دیدگاه منتخب این است که قرآن یک ق_رائت ب_ی_ش_ت_ر ن_دارد. ت_لاش ش_ده ب_ر قرائت صحیح و اصلی قرآن، برهان اقامه شود. قرائت های گوناگون در قرآن یک پدیدۀ عارضی است که از صدر اسلام در کنار قرائت اصلی قرآن پدید آمده اند. این قرائت ها ه_ی_چ گاه آسیب به قرائت اصلی هم وارد نکرده اند. در این بخش ادعا شده است که یک ق_رائت از ق_رآن متواتر است و آن همین قرائت عمومی که همه مسلمانان بر آنند، می باشد. دیگر قرائت ها حتی قرائت های قراء سبع هم اعتباری ندارند. زیرا برهان عقلی و روایات نبوی صلی الله علیه و آله و سلم و آثار عترت علیهم السلام آنها را تایید نمی کنند.

در این قسمت از نوشتار، ریشه های پدیدۀ اختلاف قرائت نیز ب_ررس_ی ش_ده اس_ت. روایات معروف به روایات نزول قرآن بر «أحرف سبعه» مورد نقد قرار گرفته است. ای_ن ب_ح_ث م_لاک ص_حت قرائت را تنها یک چیز می داند و آن تواتر است و قرائت عاصم نیز چون در بیشتر موارد م_ن_ط_ب_ق ب_ا قرائت متواتر بوده شهرت پیدا کرده است. و الا نه قرائت عاصم و نه سایر قراء سبع به لحاظ قرائت فرد هیچ کدام معتبر و مستند به زمان رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم نمی باشند.

بعد از پژوهش بحث به صورت کامل نتیجه و ارمغان این بخش با ادله ای که طرح شده است، این خواهد بود که یک قرائت از قرآن بیشتر صحیح نیست. به همین جهت از خوانندگان ارجمند این انتظار است که با دقت به ای_ن ب_حث توجه فرموده و به لحاظ نو بودن شیوۀ استدلال قهراً ممکن است مشتمل بر کاستی نیز باشد، که انتقاد علمی و توأم با اخلاص، کاستی ها را جبران خواهد نمود.