پرتوی از دهه مهدویه صفحه 50

1 . خدا

خداوند منان در قرآن کریم خود را « نور » نامیده می فرماید :

« اللّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ » ؛

خدای نور آسمانها و زمین است .(1)

راغب گوید : خدای را از این جهت « نور » می نامند که او « منوِّر » است ،

یعنی : نوربخش و نورانی کننده ، که از باب مبالغه در فعلِ تنویر خود را

« نور » نامیده است .(2)

علامه ی طبرسی گوید : سه معنا برای این آیه گفته شده :

1 . هدایتگر آسمانها و زمین است به آنچه مصلحت آنهاست .

2 . نوربخش آسمانها و زمین است به وسیله ی خورشید ، ماه و

ستارگان .

3 . زینت بخش آسمانهاست با فرشتگان و زینت بخش زمین است ،

پیامبران و دانشوران .(3)

امام رضا  علیه السلام در تفسیر این فراز از آیه فرمود :

هادٍ لاَِهْلِ السَّماواتِ وَهادٍ لِأَهْلِ الْأَرْضِ ؛

خدا هدایتگر اهل آسمانها و هدایتگر اهل زمین است .(4)

1- [1] . سوره نور  24  ، آیه 35 .
2- [2] . راغب اصفهانی ، المفردات ، ص 508 .
3- [3] . طبرسی ، مجمع البیان ، ج 7 ، ص 224 .
4- [4] . کلینی ، الکافی ، ج 1 ، ص 89 ؛ شیخ صدوق ، التوحید ، ص 155 ؛ همو ، معانی الأخبار ، ص 15 .