- مقدمه مرکز 1
- اشاره 4
- بخش اوّل: آیات اعتقادی 4
- راه های خداشناسی 5
- توحید (و مراتب آن) 6
- شرک 9
- توسل 11
- شفاعت 13
- نام ها و صفات خدا 14
- عدل الهی 15
- حکمت خدا (دفع شبهه شرور) 16
- جبر و اختیار 17
- نبوت عامه (ویژگی های پیامبران) 18
- اهداف بعثت (وظایف پیامبران) 20
- نبوت خاصّه (پیامبر اسلام) 22
- قرآن 24
- امامت عامّه (ویژگی های امام) 26
- امام علی علیه السلام 28
- اهل بیت علیهم السلام در قرآن 30
- موسی و یهودیان 32
- عیسی و مسیحیان 34
- مرگ 37
- دلایل معاد 39
- نام های قیامت 41
- حوادث قبل از قیامت 43
- وصف قیامت 44
- دادگاه قیامت 46
- میزان 48
- بهشت و بهشتیان 49
- جهنّم و جهنّمیان 51
- اشاره 53
- بخش دوم: احکام و اخلاق 53
- نماز 54
- روزه 56
- حجّ 58
- جهاد 59
- خمس و زکات 61
- نذر، عهد و قسم 63
- کفّارات 64
- احکام خانواده 66
- ربا 68
- قرض الحسنه 70
- ارث 72
- طلاق 72
- نکاح 73
- حقوق زنان 75
- حرام ها 77
- حلال ها 78
- شراب و قمار 80
- اهمیت تعلیم و تربیت 81
- علم و عالم 82
- آداب اجتماعی 83
- آداب مجلس 84
- صله رحم 86
- ایثار 87
- آیین دوستی 88
- احسان 90
- استغفار 92
- توبه 94
- آثار تقوی 96
- توکّل 98
- صبر و استقامت 99
- عبادت و شب زنده داری 101
- اسراف و تبذیر 102
- ریا و خودنمایی 103
- تکبّر و خودستایی 105
- اوصاف پارسایان 107
- اوصاف منافقان 109
حجّ
هر کس استطاعت دارد باید به حج رود
(... وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیْهِ سَبِیلاً...) . (آل عمران / 97)
... و برای خدا بر مردم است زیارت آن خانه کنند، هر که تواند راهی به آن بیابد....
فلسفه حجّ
(وَ أَذِّنْ فِی النّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجالاً وَ عَلی کُلِّ ضامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ لِیَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ یَذْکُرُوا اسْمَ اللّهِ فِی أَیّامٍ مَعْلُوماتٍ...) (حج / 27 و 28)
و در میان مردمان به حج آواز ده تا پیاده و سوار بر شتران باریک میان سبک رو از راه های دور سوی تو آیند، تا نزد سودهایی که ایشان راست حاضر آیند و خدای را در روزهایی دانسته - ایام نحر و تشریق یا دهه اول ذوالحجه -... یاد کنند....
(الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ...) . (بقره / 197)
حج در ماه هایی دانسته - شوال، ذوالقعده و ذوالحجه - است، پس هر که در آن ماه ها فریضه حج می گذارد (بدان که) در حج آمیزش (با همسران) و نافرمانی خدا - به گفتن دروغ و دشنام و مانند اینها - و ستیزه نیست....
(إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَهَ مِنْ شَعائِرِ اللّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما...) . (بقره 158)
صفا و مروه از نشانه های (مراسم طاعت و عبادت) خداست. پس هر که حج - آهنگ - خانه کند یا عمره - زیارت گذارد بر او ناروا و گناه نیست که به گرد آن دو بگردد....
آیات دیگر
بقره/ 196 و 198 و 199 و 200 و 203، مائده/ 95، حج/ 25 و 32 و 37.