ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 526

سوره النجم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَی (1)

سوگند به ستاره هنگامی که [برای غروب کردن در کرانه افق] افتد؛ (1)

مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَی (2)

که هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ایمان و اعتقادش از راه راست] خطا نرفته؛ …. (2)

وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَی (3)

و از روی هوا و هوس سخن نمی گوید. (3)

إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَی (4)

گفتار او چیزی جز وحی که به او نازل می شود، نیست. (4)

عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَی (5)

[فرشته] بسیار نیرومند به او تعلیم داده است. (5)

ذُو مِرَّهٍ فَاسْتَوَی (6)

[همان که] دارای درایت و توانمندی شگفتی است، پس [به آنچه که مأمور انجامش می باشد] مسلط و چیره است. (6)

وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَی (7)

در حالی که در افق اعلا بود. (7)

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّی (8)

سپس نزدیک رفت و نزدیک تر شد (8)

فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَی (9)

پس [فاصله اش با پیامبر] به اندازه فاصله دو کمان گشت یا نزدیک تر شد. (9)

فَأَوْحَی إِلَی عَبْدِهِ مَا أَوْحَی (10)

آن گاه به بنده اش آنچه را باید وحی می کرد، وحی کرد. (10)

مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَی (11)

آنچه را دل [پیامبر] دید [به پیامبر] دروغ نگفت [تا او را درباره حقیقت فرشته وحی به وهم و خیال اندازد، بلکه به حضور و شهودش یقین کامل داشت.] (11)

أَفَتُمَارُونَهُ عَلَی مَا یَرَی (12)

آیا در آنچه [به حقیقت] می بینید با او به سختی مجادله و ستیزه می کنید؟ (12)

وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَهً أُخْرَی (13)

و بی تردید یک بار دیگر هم او را دیده است (13)

عِندَ سِدْرَهِ الْمُنتَهَی (14)

نزد سدره المنتهی، (14)

عِندَهَا جَنَّهُ الْمَأْوَی (15)

در آنجا که جنت الماوی است. (15)

إِذْ یَغْشَی السِّدْرَهَ مَا یَغْشَی (16)

آن گاه که سدره را احاطه کرده بود آنچه [از فرشتگان، نور و زیبایی] احاطه کرده بود. (16)

مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَی (17)

دیده [پیامبر آنچه را دید] بر غیر حقیقت و به خطا ندید و از مرز دیدن حقیقت هم درنگذشت. (17)

لَقَدْ رَأَی مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَی (18)

به راستی که بخشی از نشانه های بسیار بزرگ پروردگارش را دید. (18)

أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّی (19)

پس به من از لات و عزّی [دو بت خویش] خبر دهید (19)

وَمَنَاهَ الثَّالِثَهَ الْأُخْرَی (20)

و منات، سومین [بت] دیگرتان [که شما آنها را تمثال فرشتگانی به عنوان دختران خدا می پندارید،] (20)

أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنثَی (21)

آیا [به پندار شما] ویژه شما پسر و ویژه او دختر است؟! (21)

تِلْکَ إِذًا قِسْمَهٌ ضِیزَی (22)

در این صورت این تقسیمی ظالمانه است. (22)

إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُکُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَی الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَی (23)

این بتان [که شما آنها را به عنوان شریک خدا گرفته اید] چیزی جز نام ها [ی بی معنا و بی مفهوم] که شما و پدرانتان [بر اساس حدس و گمان] نامگذاری کرده اید نیستند، خدا بر [حقّانیّت] آنها هیچ دلیلی نازل نکرده است. اینان فقط از پندار و گمان [بی پایه] و هواهای نفسانی پیروی می کنند، در حالی که مسلماً از سوی پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است. (23)

أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّی (24)

مگر برای انسان آنچه را [چون حاجت بخشی بتان و شفاعت آنان] آرزو می کند، فراهم است؟ …. (24)

فَلِلَّهِ الْآخِرَهُ وَالْأُولَی (25)

آخرت و دنیا فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست. (25)

وَکَم مِّن مَّلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن یَشَاءُ وَیَرْضَی (26)

و چه بسیار فرشتگانی که در آسمان ها هستند که شفاعتشان هیچ سودی نمی بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر که بخواهد و بپسندد، اجازه دهد. (26)