ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 565

سَنَسِمُهُ عَلَی الْخُرْطُومِ (16)

به زودی بر بینیِ [پر باد و خرطوم مانند] ش داغ رسوایی و خواری می نهیم. (16)

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّهِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ (17)

بی تردید ما آنان را [که در مکه بودند] آزمودیم همان گونه که صاحبان آن باغ را [در منطقه یمن] آزمودیم، هنگامی که سوگند خوردند که صبحگاهان حتماً میوه های باغ را بچینند، (17)

وَلَا یَسْتَثْنُونَ (18)

و چیزی از آن را [برای تهیدستان و نیازمندان] استثنا نکردند. (18)

فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ (19)

پس در حالی که صاحبان باغ در خواب بودند، بلایی فراگیر از سوی پروردگارت آن باغ را فرا گرفت. (19)

فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ (20)

پس [آن باغ] به صورت شبی تاریک درآمد [و جز خاکستر چیزی در آن دیده نمی شد!] (20)

فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ (21)

وهنگام صبح یکدیگر را آوازدادند، (21)

أَنِ اغْدُوا عَلَی حَرْثِکُمْ إِن کُنتُمْ صَارِمِینَ (22)

که اگر قصد چیدن میوه دارید بامدادان به سوی کشتزار و باغتان حرکت کنید؛ (22)

فَانطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ (23)

پس به راه افتادند در حالی که آهسته به هم می گفتند: (23)

أَن لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُم مِّسْکِینٌ (24)

امروز نباید نیازمندی در این باغ بر شما وارد شود (24)

وَغَدَوْا عَلَی حَرْدٍ قَادِرِینَ (25)

و بامدادان به قصد اینکه تهیدستان را محروم گذارند به سوی باغ روان شدند. (25)

فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ (26)

پس چون [به باغ رسیدند و آن را نابود] دیدند، گفتند: یقیناً ما گمراه بوده ایم [که چنان تصمیم خلاف حقّی درباره مستمندان و تهیدستان گرفتیم.] (26)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (27)

بلکه ما [از لطف خدا هم] محرومیم. (27)

قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ (28)

عاقل ترینشان گفت: آیا به شما نگفتم که چرا خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] یاد نمی کنید [و چرا او را از انتقام گرفتن درمانده می دانید؟!] (28)

قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ (29)

گفتند: پروردگارا! تو را به پاکی می ستاییم، مسلماً ما ستمکار بوده ایم. (29)

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ (30)

پس به یکدیگر رو کرده به سرزنش و ملامت هم پرداختند. (30)

قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ (31)

گفتند: وای بر ما که طغیان گر بوده ایم. (31)

عَسَی رَبُّنَا أَن یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَی رَبِّنَا رَاغِبُونَ (32)

امید است پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد چون ما [از هر چیزی دل بریدیم و] به پروردگارمان راغب و علاقه مندیم. (32)

کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَهِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ (33)

چنین است عذاب [دنیا] و عذاب آخرت اگر معرفت و آگاهی داشتند، بزرگ تر است. (33)

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ (34)

بی تردید برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان بهشت های پرنعمت است. (34)

أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ (35)

آیا ما تسلیم شدگان [به فرمان ها و احکام خود] را چون مجرمان قرار می دهیم؟ (35)

مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ (36)

شما را چه شده؟ چگونه داوری می کنید؟! (36)

أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ (37)

آیا شما را کتابی [آسمانی از نزد خدا] ست که در آن می خوانید (37)

إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ (38)

که در آن جهان هر چه را شما بخواهید و انتخاب کنید برای شما خواهد بود؟! (38)

أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَهٌ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ (39)

یا شما را بر ما تا روز قیامت پیمان و سوگند استواری است که هر چه را به سود خود حکم کنید ویژه شماست؟! (39)

سَلْهُمْ أَیُّهُم بِذَلِکَ زَعِیمٌ (40)

از آنان بپرس کدامشان ضامن آن ادعاست [که مسلمان و مجرم یکسانند؟!!] (40)

أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِن کَانُوا صَادِقِینَ (41)

یا شریکانی [در ربوبیت خدا] دارند [که از آنان نزد خدا شفاعت کنند که در اجر و ثواب با مسلمانان یکسان شوند؟] پس اگر راستگویند، شریکانشان را [به میدان] آورند. (41)

یَوْمَ یُکْشَفُ عَن سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَی السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ (42)

[یاد کن] روزی را که کار بر آنان به شدت سخت و دشوار شود، [و آن روز که جای هیچ تکلیف و عبادتی نیست به عنوان سرزنش و ملامت] به سجده کردن دعوت شوند، ولی در خود قدرت و استطاعت [سجده کردن] نیابند! (42)