ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 578

کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَهَ (20)

[اینکه می پندارید قیامتی در کار نیست] این چنین نیست، بلکه شما عاشق ایندنیای زودگذر هستید، (20)

وَتَذَرُونَ الْآخِرَهَ (21)

و همواره آخرت را [برای این عشق بی پایه] رها می کنید. (21)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَهٌ (22)

در آن روز چهره هایی شاداب است؛ (22)

إِلَی رَبِّهَا نَاظِرَهٌ (23)

[با دیده دل] به پروردگارش نظر می کند (23)

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَهٌ (24)

و چهره هایی عبوس و درهم کشیده است؛ (24)

تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَهٌ (25)

چون یقین دارند که در معرض عذابی کمرشکن قرار خواهند گرفت. (25)

کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ (26)

این چنین نیست [که می پندارد]، هنگامی که جان به گلوگاه رسد، (26)

وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ (27)

و [کسان بیمار] گویند: درمان کننده این بیمار کیست؟ (27)

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28)

و [بیمار] یقین می کند [که با رسیدن جان به گلوگاه] زمان جدایی [از دنیا، ثروت، زن و فرزند] فرا رسیده است! (28)

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29)

و [از سختی جان کندن] ساق به ساق به هم پیچد؛ (29)

إِلَی رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30)

آن روز، روز سوق و مسیر به سوی پروردگار توست. (30)

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّی (31)

[در آن حال فرشتگان می گویند: این به کام مرگ افتاده] نه [دعوت پیامبر را] باور کرد، و نه نماز خواند؛ (31)

وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّی (32)

بلکه [در میان اجتماعات] تکذیب کرد و روی گرداند؛ (32)

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَی أَهْلِهِ یَتَمَطَّی (33)

سپس متکبرانه و خرامان به سوی کسانش رفت. (33)

أَوْلَی لَکَ فَأَوْلَی (34)

[و گویند: با این وضعی که داری، عذاب دوزخ] برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (34)

ثُمَّ أَوْلَی لَکَ فَأَوْلَی (35)

باز هم شایسته تر است شایسته تر. (35)

أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًی (36)

آیا انسان گمان می کند بیهوده و مهمل [و بدون تکلیف و مسؤولیت] رها می شود؟! (36)

أَلَمْ یَکُ نُطْفَهً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَی (37)

آیا نطفه ای از منی که در رحم ریخته می شود نبود؟ (37)

ثُمَّ کَانَ عَلَقَهً فَخَلَقَ فَسَوَّی (38)

سپس علقه شد و خدا او را آفرید و اندامش را درست و نیکو ساخت، (38)

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَی (39)

و از او دو زوج به وجود آورد یکی نر و دیگر ماده، (39)

أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَی أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَی (40)

آیا چنین نیرومند آگاهی توانا نیست که مردگان را زنده کند؟ (40)

سوره الانسان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ هَلْ أَتَی عَلَی الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئًا مَّذْکُورًا (1)

آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت که چیزی در خور ذکر نبود؟ (1)

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَهٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا (2)

ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شکلی به شکلی [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی کامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم. (2)

إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا (3)

ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس. (3)

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا (4)

ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده ایم. (4)

إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِن کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا (5)

همانا نیکان همواره از جامی می نوشند که نوشیدنی اش آمیخته به کافور [آن ماده سرد، سپید و معطر] است. (5)