ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 586

سوره التکویر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ (1)

هنگامی که خورشید را به هم درپیچند (1)

وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ (2)

و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند (2)

وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ (3)

و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند (3)

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4)

و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شود (4)

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5)

و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند (5)

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6)

و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند (6)

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7)

و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] (7)

وَإِذَا الْمَوْءُودَهُ سُئِلَتْ (8)

و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسند (8)

بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ (9)

به کدام گناه کشته شده؟ (9)

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10)

و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایند…. (10)

وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ (11)

و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند (11)

وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ (12)

و هنگامی که دوزخ افروخته شود…. (12)

وَإِذَا الْجَنَّهُ أُزْلِفَتْ (13)

و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (13)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ (14)

[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (14)

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15)

پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند، (15)

الْجَوَارِ الْکُنَّسِ (16)

ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند (16)

وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17)

و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود (17)

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18)

و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید] (18)

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ (19)

که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است. (19)

ذِی قُوَّهٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ (20)

نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛ …. (20)

مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ (21)

آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امین است…. (21)

وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ (22)

و رفیق و یار شما دیوانه نیست. (22)

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ (23)

بی تردید امین وحی را در افق روشن دیده است، (23)

وَمَا هُوَ عَلَی الْغَیْبِ بِضَنِینٍ (24)

و او نسبت به [ابلاغ و تعلیم] آنچه به او وحی می شود، بخیل نیست (24)

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَّجِیمٍ (25)

و قرآن، کلام شیطان رانده شده نیست؛ (25)

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ (26)

پس [با انکار قرآن و روی گرداندن از آن] کجا می روید؟ (26)

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ (27)

قرآن فقط وسیله یادآوری و پند برای جهانیان است؛ (27)

لِمَن شَاءَ مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ (28)

برای هرکس از شما که بخواهد [در همه شؤون زندگی مادی و معنوی] راه مستقیم بپیماید (28)

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ (29)

و شما [طیِ راهِ مستقیم را] نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد. (29)