ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 591

سوره الطارق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1)

سوگند به آسمان و به چیزی که در شب پدیدار می شود؛ (1)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ (2)

و تو چه می دانی چیزی که در شب پدیدار می شود، چیست؟ (2)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3)

همان ستاره درخشانی است که پرده ظلمت را می شکافد. (3)

إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ (4)

هیچ کس نیست مگر اینکه بر او نگهبانی است. (4)

فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5)

پس انسان باید با تأمل بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟ (5)

خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ (6)

از آبی جهنده آفریده شده است؛ (6)

یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7)

[آبی که] از صلب مرد و از میان استخوان های سینه زن بیرون می آید. (7)

إِنَّهُ عَلَی رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8)

بی تردید خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست، (8)

یَوْمَ تُبْلَی السَّرَائِرُ (9)

روزی که رازها فاش می شود. (9)

فَمَا لَهُ مِن قُوَّهٍ وَلَا نَاصِرٍ (10)

پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نیرویی است و نه یاوری. (10)

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11)

سوگند به آسمان که دارای باران فراوان و پرریزش است. (11)

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12)

و سوگند به زمین که [برای جوشیدن چشمه ها و کشت و زرع و روییدن نباتات] دارای شکاف است. (12)

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13)

بی تردید که این قرآن، سخنی جداکننده [میان حق و باطل] است (13)

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14)

و آن هرگز شوخی نیست. (14)

إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا (15)

آنان همواره [برای خاموش کردن نور حق] حیله می کنند (15)

وَأَکِیدُ کَیْدًا (16)

و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبیری [مناسب] می کنم. (16)

فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا (17)

پس کافران را مهلت ده و مدت اندکی آنان را در این حالی که هستند، واگذار. (17)

سوره الأعلی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی (1)

نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار. (1)

الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّی (2)

آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید. (2)

وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَی (3)

و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد، (3)

وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَی (4)

و آنکه چراگاه را رویانید، (4)

فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَی (5)

و آن را خاشاکی سیاه گردانید، (5)

سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنسَی (6)

به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد، (6)

إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَی (7)

جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند. (7)

وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَی (8)

و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم. (8)

فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَی (9)

پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد. (9)

سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَی (10)

کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود. (10)

وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَی (11)

و کسی که از همه بدبخت تر است از آن کناره می گیرد. (11)

الَّذِی یَصْلَی النَّارَ الْکُبْرَی (12)

همان کسی که در آتش بزرگ تر در می آید. (12)

ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَی (13)

آن گاه در آنجا نه می میرد و نه به خوشی زندگی می کند. (13)

قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّی (14)

بی تردید کسی که خود را [از زشتی های باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد. (14)

وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّی (15)

و نام پروردگارش را یاد کرد، پس نماز خواند. (15)