ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 592

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاهَ الدُّنْیَا (16)

[ولی شما منکران لجوج به سوی راه رستگاری نمی روید] بلکه زندگی دنیا را [بر آن] ترجیح می دهید. (16)

وَالْآخِرَهُ خَیْرٌ وَأَبْقَی (17)

در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. (17)

إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَی (18)

همانا این [حقایق] در کتاب های آسمانی پیشین هست. (18)

صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَی (19)

[در] کتاب های ابراهیم وموسی. (19)

سوره الغاشیه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَهِ (1)

آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟ (1)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَهٌ (2)

در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛ (2)

عَامِلَهٌ نَّاصِبَهٌ (3)

[آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند] (3)

تَصْلَی نَارًا حَامِیَهً (4)

در آتشی سوزان درآیند. (4)

تُسْقَی مِنْ عَیْنٍ آنِیَهٍ (5)

آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛ (5)

لَّیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ (6)

برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد (6)

لَّا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِن جُوعٍ (7)

که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید. (7)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاعِمَهٌ (8)

در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند (8)

لِّسَعْیِهَا رَاضِیَهٌ (9)

از تلاش و کوشش خود خشنودند (9)

فِی جَنَّهٍ عَالِیَهٍ (10)

در بهشتی برین اند (10)

لَّا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَهً (11)

در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند (11)

فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَهٌ (12)

در آن چشمه ای روان است (12)

فِیهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَهٌ (13)

[و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد (13)

وَأَکْوَابٌ مَّوْضُوعَهٌ (14)

و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است (14)

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَهٌ (15)

و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست (15)

وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَهٌ (16)

و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] (16)

أَفَلَا یَنظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ (17)

آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ (17)

وَإِلَی السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ (18)

و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (18)

وَإِلَی الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ (19)

و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ (19)

وَإِلَی الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ (20)

و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (20)

فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَکِّرٌ (21)

پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛ (21)

لَّسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِرٍ (22)

تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] (22)

إِلَّا مَن تَوَلَّی وَکَفَرَ (23)

ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. (23)

فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ (24)

پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (24)

إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ (25)

قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. (25)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُم (26)

آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. (26)