ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 593

سوره الفجر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَالْفَجْرِ (1)

سوگند به سپیده دم (1)

وَلَیَالٍ عَشْرٍ (2)

و به شب های ده گانه (2)

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3)

و به زوج و فرد (3)

وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ (4)

و به شب هنگامی که می گذرد. (4)

هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِّذِی حِجْرٍ (5)

آیا در آنچه گفته شد، سوگندی برای خردمند هست؟ (5)

أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ (6)

آیا ندانسته ای که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ (6)

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7)

و [با آن شهر] اِرم که دارای کاخ های باعظمت و ساختمان های بلند بود؟ (7)

الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ (8)

همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (8)

وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9)

و با قوم ثمود آنان که در آن وادی [برای ساختن بناهای استوار و محکم] تخته سنگ ها را می بریدند؟ (9)

وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ (10)

و با فرعون نیرومند که دارای میخ های شکنجه بود؟ (10)

الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ (11)

همانان که در شهرها، طغیان وسرکشی کردند؟ (11)

فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ (12)

و در آنها فساد وتباه کاری فراوانی به بار آوردند؟ (12)

فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)

پس پروردگارت تازیانه عذاب های گوناگون را بر آنان فرو ریخت. (13)

إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)

بی تردید پروردگارت در کمین گاه است؛ (14)

فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ (15)

اما انسان، هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی داردش و نعمتش بخشد، می گوید: پروردگارم [چون شایسته و سزاوار بودم] مرا گرامی داشت، (15)

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ (16)

و اما چون او را بیازماید، پس روزی اش را بر او تنگ گیرد، گوید: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (16)

کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ (17)

این چنین نیست که می پندارید، بلکه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای این است که] یتیم را گرامی نمی دارید (17)

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَی طَعَامِ الْمِسْکِینِ (18)

و یکدیگر را بر طعام دادن به مستمند تشویق نمی کنید (18)

وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَّمًّا (19)

و میراث خود را [با میراث دیگران بی توجه به حلال وحرام بودنش] یک جا و کامل می خورید (19)

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)

وثروت را بسیار دوست دارید. (20)

کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا (21)

این چنین نیست که می پندارید، هنگامی که زمین را به شدت درهم کوبند (21)

وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا (22)

و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (22)

وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّی لَهُ الذِّکْرَی (23)

در آن روز دوزخ را بیاورند، در آن روز انسان متذکّر شود و کجا این تذکر برای او سودمند افتد؟! (23)