ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 596

لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَی (15)

[که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند. (15)

الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّی (16)

همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید. (16)

وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَی (17)

و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند. (17)

الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّی (18)

همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند. (18)

وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَهٍ تُجْزَی (19)

و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد. (19)

إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَی (20)

بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد. (20)

وَلَسَوْفَ یَرْضَی (21)

و [بی تردید] به زودی [در قیامت با دریافت لطف، رحمت حق و پاداش بی پایان او] خشنود خواهد شد. (21)

سوره الضحی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَالضُّحَی (1)

سوگند به ابتدای روز [وقتی که خورشید پرتو افشانی می کند] (1)

وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَی (2)

و سوگند به شب آن گاه که آرام گیرد، (2)

مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَی (3)

که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کینه قرار نداده است. (3)

وَلَلْآخِرَهُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَی (4)

و بی تردید آخرت برای تو از دنیا بهتر است، (4)

وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَی (5)

و به زودی پروردگارت بخششی به تو خواهد کرد تا خشنود شوی. (5)

أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَی (6)

آیا تو را یتیم نیافت، پس پناه داد؟ (6)

وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَی (7)

و تو را بدون شریعت نیافت، پس به شریعت هدایت کرد؟ (7)

وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَی (8)

و تو را تهیدست نیافت، پس بی نیاز ساخت؟ (8)

فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ (9)

و اما [به شکرانه این همه نعمت] یتیم را خوار و رانده مکن (9)

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10)

و تهیدست حاجت خواه را [به بانگ زدن] از خود مران (10)

وَأَمَّا بِنِعْمَهِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ (11)

و نعمت های پروردگارت را بازگو کن. (11)

سوره الشرح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ (1)

آیا سینه ات را [به نوری از سوی خود] گشاده نکردیم؟ (1)

وَوَضَعْنَا عَنکَ وِزْرَکَ (2)

و بار گرانت را فرو ننهادیم؟ (2)

الَّذِی أَنقَضَ ظَهْرَکَ (3)

همان بار گرانی که پشتت را شکست. (3)

وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ (4)

و آوازه ات را برایت بلند نکردیم؟ (4)

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا (5)

پس بی تردید با دشواری آسانی است. (5)

إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا (6)

[آری] بی تردید با دشواری آسانی است. (6)

فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ (7)

پس هنگامی که [از کار بسیار مهم تبلیغ] فراغت می یابی، به عبادت و دعا بکوش (7)

وَإِلَی رَبِّکَ فَارْغَب (8)

و مشتاقانه به سوی پروردگارت رو آور. (8)