ترجمه قرآن کریم استاد انصاریان صفحه 597

سوره التین

بِّسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ (1)

سوگند به انجیر و زیتون (1)

وَطُورِ سِینِینَ (2)

و سوگند به طور سینا (2)

وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ (3)

و سوگند به این [مکه] شهر امن (3)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ (4)

که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم. (4)

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ (5)

آن گاه او را [به سبب گناهکاری] به [مرحله] پست ترینِ پَستان بازگرداندیم. (5)

إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ (6)

مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، پس آنان را پاداشی بی منت و همیشگی است. (6)

فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ (7)

[ای انسان!] پس چه چیزی تو را بعد [از این همه دلایل] به تکذیب دین و [روز قیامت]، وامی دارد؟ (7)

أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ (8)

آیا خدا بهترین داوران نیست؟ (8)

سوره العلق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ (1)

بخوان به نام پروردگارت که [همه آفریده ها را] آفریده؛ (1)

خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2)

[همان که] انسان را از علق به وجود آورد. (2)

اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ (3)

بخوان در حالی که پروردگارت کریم ترین [کریمان] است. (3)

الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4)

همان که به وسیله قلم آموخت، (4)

عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ (5)

[و] به انسان آنچه را نمی دانست تعلیم داد. (5)

کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَی (6)

این چنین نیست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشی می کند. (6)

أَن رَّآهُ اسْتَغْنَی (7)

برای اینکه خود را بی نیاز می پندارد. (7)

إِنَّ إِلَی رَبِّکَ الرُّجْعَی (8)

بی تردید بازگشت به سوی پروردگار توست. (8)

أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَی (9)

مرا خبر ده، آیا آن کسی که باز می دارد، (9)

عَبْدًا إِذَا صَلَّی (10)

بنده ای را هنگامی که نماز می خواند؟ (10)

أَرَأَیْتَ إِن کَانَ عَلَی الْهُدَی (11)

مرا خبر ده، اگر این بنده نمازگزار بر راه راست باشد (11)

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَی (12)

یا [دیگران را] به پرهیزکاری وادارد؟ [آیا آن بازدارنده سزاوار کیفر سخت نیست؟] (12)

أَرَأَیْتَ إِن کَذَّبَ وَتَوَلَّی (13)

مرا خبر ده، اگر این بازدارنده [دین را] تکذیب کند و [از فرمان حق] روی برگرداند [مستحق مجازات سخت نیست؟!] (13)

أَلَمْ یَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ یَرَی (14)

مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهایش را] می بیند؟ (14)

کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَهِ (15)

این چنین نیست که می پندارد [که ما کارهایش را زیرنظر نداریم،] اگر [از کارهایش] باز نایستد، به شدت موی جلوی سرش را می گیریم [و به سوی دوزخ می کشانیم.] (15)

نَاصِیَهٍ کَاذِبَهٍ خَاطِئَهٍ (16)

[آری] موی جلوی سر دروغگوی خطاپیشه را (16)

فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ (17)

پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [برای یاری دادنش] فرا خواند، (17)

سَنَدْعُ الزَّبَانِیَهَ (18)

ما هم به زودی مأموران آتش دوزخ را فرا می خوانیم. (18)

کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب (19)

این چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند]، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوی. (19)