دیدار در عصر غیبت؛ از نفی تا اثبات صفحه 118

حال جان دادن بود. به او گفته شد: جانشین بعد از شما کیست؟ گفت: «برای خداوند کاری است که خود به سرمنزل خواهد رساند» و از دنیا رفت. خداوند از او راضی باشد و این آخرین سخنی بود که از ایشان شنیدم.

منابع

این توقیع در بسیاری از کتاب های امامیه آمده است که مهم ترین آنها عبارتند از:

1. محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی، شیخ صدوق (م381ق)، کمال الدین و تمام النعمه، ج2، ص516، ح 44، با سند؛

2. محمد بن حسن شیخ طوسی (م 460ق)، الغیبه، ص395، با سند از شیخ صدوق؛

3. فضل بن حسن بن فضل طبرسی (م 548ق)، إعلام الوری، ص445 و تاج الموالید فی موالید الأئمه علیهم السلام و وفیاتهم، ص68، بدون ذکر منبع: فروی عن ابی محمد حسن بن احمد؛

4. احمد بن علی طبرسی (قرن ششم)، الاحتجاج، ج2، ص478، بدون سند: فاخرج توقیعاً؛

5. محمد بن علی بن حمزه طوسی (م 560ق)، الثاقب فی المناقب، ص603، بدون سند: عن ابی محمد حسن بن احمد؛

6. سعید بن عبد الله قطب الدین راوندی (م 573ق)، الخرائج و الجرائح، ج3، ص1128، بدون سند از شیخ صدوق؛

7. علی بن عیسی اِربلی (م 693ق)، کشف الغمه فی معرفه الأئمه علیهم السلام، ج2، ص530، بدون سند: روی عن ابی محمد حسن بن احمد؛

8. علی بن عبدالکریم نیلی (قرن هشتم)، منتخب الأنوار المضیئه، ص130، از شیخ صدوق؛