دیدار در عصر غیبت؛ از نفی تا اثبات صفحه 294

بعد فرمودند: حالا یقین کردی و از حالت تردید بیرون آمدی؟ گفتم: ای آقای بزرگوار! آری. بعد دست مبارکش را بوسیدم و خواستم از خدمتش مرخص شوم. به من فرمود: راضی نیستم در حال حیات و زندگیم این جریان را برای کسی نقل کنی؛ بعد از مردنم مانعی ندارد. (1)

ب) شناخت امام بعد از ملاقات

1. دیدار علامه حلّی (آیت الله فی العالمین جمال الدین حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلی)

جریان دیدار ایشان را میرزا محمد تنکابنی در قصص العلماء نقل کرده است.

ایشان جریان دیدار را از استاد خود ملا صفرعلی لاهیجی (2) و او نیز از استاد خود مرحوم سید محمد (3) فرزند سید علی صاحب کتاب مناهل نقل می کند.

متن قصص العلماء:

سید محمد می فرماید: علامه در شب جمعه به زیارت سیدالشهدا علیه السلام می رفت و تنها بود و بر درازگوشی سوار بود و تازیانه بر دست مبارکش بود و در اثنای راه شخص عربی پیاده به همراه علامه افتاد و با هم به مکالمه مشغول شدند. چون قدری با هم سخن گفتند، بر علامه معلوم شد که این شخص

1- شیفتگان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، ج1، ص115 - 121.
2- تنکابنی درباره وی می نویسد: «او از آقا سید محمدباقر اجازه داشت و دارای درجه اجتهاد بود و چندین تألیف داشت». (قصص العلماء، ص93)
3- تنکابنی درباره وی نوشته است: «او شاگرد و داماد سید بحرالعلوم بود و بعد از پدرش، مرجعیت عامه به وی منتقل شد. (قصص العلماء، ص125)