دیدار در عصر غیبت؛ از نفی تا اثبات صفحه 40

مَصْلَحَهٍ یَهْتَدِی لَهَا أَوْ مَضَرَّهٍ یَتَحَذَّرُ مِنْهَا وَ تَکْذِبُ کَثِیراً لِئَلَّا یَعْتَمِدَ عَلَیْهَا کُلَّ الِاعْتِمَاد؛ (1)

در توحید مفضّل آمده: ای مفضّل درباره خواب ها بیندیش که تدبیر خداوند در مورد خواب چگونه است. خداوند خواب راست را به خواب دروغ آمیخته است؛ چرا که اگر همه خواب ها راست درمی آمد، همه مردم پیامبر می شدند و اگر همه دروغ می بود، فایده ای در خواب نبود، بلکه زیادی بود و معنایی نداشت، ولی خواب این گونه شد که گاه راست درمی آید و مردم در مورد خیری بهره می برند و بر این خیر دست می یابند و یا در مورد ضرری بهره می گیرند و از آن برحذر می شوند و فاصله می گیرند و در بسیاری از موارد هم خواب دروغ درمی آید تا مردم به طور مطلق بر آن اعتماد و تکیه نکنند.

ب) مکاشفه

یکی دیگر از حالت هایی که امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف در آن ملاقات می شود، مکاشفه است. گاهی ملاقات کننده خود می داند که در حال مکاشفه است و گاهی بعد از ملاقات می فهمد که دیدار در حال مکاشفه رخ داده است. شیخ علی اکبر نهاوندی در جلد ششم العبقری الحسان، جداگانه نام و حکایت برخی از افراد را که در این حالت امام را ملاقات کرده اند، آورده است. شیخ محمد تقی مجلسی (مجلسی اول)، شیخ حرّ عاملی، احمد عسکری کرمانشاهی و شیخ محمد کوفی از این افراد هستند. مجلسی اول، دو دیدار خود با امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف در حال مکاشفه را در کتاب روضه المتقین، که شرح کتاب من لا یحضره الفقیه شیخ صدوق است، به قلم خویش آورده است. (2) شیخ حرّ عاملی نیز در